روانشناسان عقیده دارند که زندگی زناشویی اصولاً یک نوع نزاع دوستانه است و اختلاف خلقت بین آن دو ایجاب میکند که با یکدیگر پرخاش و نزاع کنند. منتها خداوند حکیم طوری این دو جنس مخالف را با همدیگر جوش داده و بین آنها الفت ایجاد کرده است که پرخاش و تندخوییها در برخی از اوقات ثمربخش واقع شده، نظام خانواده و اجتماع از این راه برقرار میگردد.
از این رو کمتر خانوادهای است که در طول زندگی زناشویی خود دچار بحرانهای زودگذر نشود. غالباً اختلافات جزئی و کلی در اکثر خانوادهها بین زن و شوهر امری است طبیعی که نه تنها به مراحل خطر و بحران شدید و جدایی نمیکشد بلکه دنبال آن یک نوع محبت و سازش میآید و در حقیقت یکنواختی در زندگی را که عامل برخی از گرفتاریهای خانوادگی است از بین میبرد و از این جهت پیدایش تندخوییهای آرام و لطیف به هیچوجه جای نگرانی نیست. مهم این است که بدانیم چه زمان و چگونه با مسایل برخورد کنیم و از چه روشی برای به سرانجام رساندن اختلافات بهره ببریم. دکتر باخ، روانشناس نامی میگوید: اگر پرخاش و نزاع اصلاً صورت نگیرد ناراحتیهای دو طرفه انباشته و متراکم شده و یکباره کوه آتشفشان منفجر میشود و البته دیگر در این موقع آشتی غیرممکن است یا بسیاربسیار دشوار. یکی دیگر از کارشناسان امور خانواده میگوید: عدم موافقتها همیشه جدایی پیش نمیآورد بلکه پیش از ناسازگاری عدم توانایی طرفین در غلبه بر مشکلات موجب جدایی میشود.
وقتی احساسات خصومتآمیز و عصبانیت زیاد بر وجودتان مستولی است و سخت عصبانی هستید اصولاً از تصمیم گرفتن و هر گونه انتقاد بپرهیزید. راه حل اختلافات خانوادگی زن و شوهر
1- آشنایی و عمل کردن به وظایف و حقوق یکدیگر. اگر هر یک از طرفین بدانند که امور خانواده باید به جای قانون و قاعده با اخلاقیات سر وسامان بگیرد و طرفین به جای قانونی بودن، اخلاقی با یکدیگر رفتار کنند دیگر جایی برای نزاع و کشمکش باقی نمی ماند . لذا وقتی اخلاق حکم فرماست ، پای گذشت، ایثار، محبت، انعطاف پذیری و ... نیز به زندگی باز می شود .
2- زمانی را برای گفتگو و گوش دادن به صحبتها و احیاناً انتقادهای یکدیگر قرار دادن و هر یک از زن و شوهر بدانند که وقت انتقاد چه موقعی است.
در قانون اسلام آمده است که وقتی احساسات خصومتآمیز و عصبانیت زیاد بر وجودتان مستولی است و سخت عصبانی هستید اصولاً از تصمیم گرفتن و هر گونه انتقاد بپرهیزید. چنانچه روانشناسان میگویند: روابط زن و شوهر وقتی صمیمانه باشد انتقاد سازنده معجزه میکند. بهترین موقع انتقاد زن و شوهر از یکدیگر هنگامی است که استراحت لازم را کرده باشند و به اصطلاح سرحال باشند. زنها باید حتیالامکان سعی کنند انتقاد خود را از شوهرانشان در میان اعضای خانواده به خصوص در حضور افراد فامیل و خویشان مطرح نسازند.
به لحاظ روان شناختی کودکانی که در مشاجره های پدر ومادر حکم قاضی را پیدا می کنند و توسط والدین در مشاجرات دخالت داده می شوند بیشتر در معرض اختلال های وسواس گونه قرار می گیرند
3- سازش باید دو طرفه باشد نه اینکه همیشه یکی از دو طرف کوتاه بیاید، اگر چه سفارش شده است کوتاه آمدن از طرف زن به خاطر داشتن روحیه لطیف و محبتآمیز شروع شود. مرد هم نباید به خاطر داشتن روحیه خشن همیشه پیروز این اختلافات باشد.
4- اگر خدای ناکرده اختلافات عمیق میشود مطابق پیشنهاد کتاب انسان سازالهی یعنی قرآن کریم و تاکید روایات ائمه اطهار (علیهم السلام) نمایندگانی از طرفین جمع شوند و به این مشکل خاتمه دهند.
5- از دخالت دادن و یا حتی مطلع کردن دیگران از این نزاعها خودداری شود و حتی فرزندان هم نباید متوجه شوند که در روحیه لطیف آنها موثر خواهد بود. به لحاظ روان شناختی کودکانی که در مشاجره های پدر ومادر حکم قاضی را پیدا می کنند و توسط والدین در مشاجرات دخالت داده می شوند بیشتر در معرض اختلال های وسواس گونه قرار می گیرند .ابتدا بچهها را به منزل اقوام یا همسایه ببرید، بعد با هم برای حل اختلاف گفتگو کنید.
6- در گفتگو سعی شود اختلافات و صحبتهای قبل را به میان نکشند و همدیگر را به خاطر گذشته یکدیگر ملامت نکنند و اقوام و خانواده یکدیگر را مورد اتهام قرار ندهند.
7- این را هر دو به یاد داشته باشند که اولین راه حل آخرین راه حل نیست و از به زبان آوردن کلمه طلاق در خانه خودداری نمایند، وقتی که طلاق به میان آمد بنیان خانواده به لرزه در میآید. همانطور که وقتی طلاق عملی شود عرش خدا به لرزه در میآید.
خلوتم را با تو شریک می شوم
