فرقه یزیدی

عقاید یزیدیه:

یزیدیه در کتاب «مصحف رش» [رش به فتح راء در زبان کردی به معنای سیاه است.] که دومین کتاب دینی آنان است چنین عقیده دارند: از طوفان [نوح] تا امروز هفت هزار سال است و هر سال یک خدا [!] نازل شده و هر یک قوانین و شریعتهایی نیز آورده اند و به آسمان بازگشته اند این خدایان بدان جهت بر ما نازل می گردند که جایگاه های مقدس در محل اقامت ماست و در این زمان خداوند بیش از گذشته بر ما نازل می شود و با زبان کردی سخن می گویند و به سوی محمد(ص) پیامبر اسلامیان کرنش می کند. محمد(ص) خادمی داشت به نام معاویه، خدا به او نگاه کرد دید وی به راه مستقیم نمی رود و می خواهد سر از اسرار او درآورد. محمد(ص) به معاویه گفت: سر من را بتراش زیرا وی می توانست سرتراشی کند.معاویه به آرامی بیامد ولی با شدت سر محمد(ص) را بتراشید و سرش را خون آورد چون معاویه خون را دید آن را با زبان خود بلیسید تا مبادا خون محمد(ص) روی زمین بچکد. محمد(ص) به معاویه گفت: این چه کاری بود کردی؟ معاویه گفت ترسیدم خون تو بر زمین بریزد. محمد(ص) به او گفت: خطا کردی و توامتی را به دنبال خود می کشانی و امت من لقب تو را می گیرند.[!!] معاویه گفت: پس من وارد عالم نمی شوم وازدواج نمی کنم.پس از مدتی خداوند کژدمهایی را بر او مسلط کرد و کژدم ها او را گزیدند و وی را مسموم ساختند. پزشکان برای دفع سم زن گرفتن را بر معاویه تجویز کردند. معاویه ناچار شد زن بگیرد و زنی که برایش آوردند پیرزنی هشتادساله بود تا آبستن نشود ولی معاویه با او نزدیکی کرد و بامداد روز بعد[!] آن پیرزن بیست و پنج ساله شد و این امر به قدرت خداوند روی داد و یزید را که خدای ماست[لعنت خدا بر یزید بن معاویه] به دنیا آورد.

 ظاهرا ً نسبت اخیر ایشان به یزید برای آن است که شیخ عدی از خاندان اموی بود. در عقاید ایشان آمده :

خداوند در اول کار خود درّ سفیدی را از سر خود به وجود آورد و پرنده ای را خلق کرد که نامش «انقز» بود و آن دانه ی درّ سفید گرانبها را بر پشت آن پرنده گذاشت و چهل هزار سال در آنجا بماند. پس از آن آغاز به آفریدن هفت فرشته نمود: روز یکشنبه «عزرائیل» را خلق کرد و او همان «ملک طاووس» رئیس همه ی ملائکه است. روز دوشنبه « دردائیل» را خلق کرد که شیخ حسن است. روز سه شنبه « اسرافیل» را خلق نمود و او شیخ شمس الدین می باشد. روز چهارشنبه «میکائیل» را آفرید و او شیخ ابوبکر است. روز پنجشنبه «جبرائیل» را خلق کرد و او سجادین است. روز جمعه « شنائیل» را خلق کرد و او ناصرالدین می باشد. روز شنبه فرشته هفتم « نورائیل» را خلق کرد و او فخرالدین است. آسمان های هفتگانه را آفرید و اندیشه را خلق کرد و با همان اندیشه صورت پرندگان و وحوش را خلق فرمود.