نظر قرآن راجع به نماز چيست ؟

گفته اند که وقتی می خواهی خدا با تو سخن بگوید قرآن بخوان و وقتی می خواهی تو با خدا سخن بگویی نماز بخوان. نظر قرآن، کلام خدا، راجع به نماز چیست ؟ خدا دوست دارد بنده اش چگونه با او سخن بگوید ؟
ابتدا ببینیم حضور قلب در نماز چیست ؟ به زبان ساده می گویم: وقتی می خواهیم با کسی صحبت کنیم یا به سخن کسی گوش دهیم، اگر حواسمان جمع نباشد چه اتفاقی می افتد؟ طرف دوم ناراحت می شود و می گوید مثل این که برای من و رابطه با من ارزشی قائل نیستی.
با دوست، پدر، مادر، استاد و هرکه می خواهی صحبت کنی اگر توجه نداشته باشی، چنین نتیجه ای می گیرد. حال هنگامی که با معبود و پروردگار و خالق و رزاق خود سخن می گویی اگر توجه نداشته باشی، چه انتظار داری ؟
اول :
علاقه و دوستی دنیا که عبارت است از دوستی غیر خدا. همین دوستی دنیاست که در وقت نماز ما را به تک تک چیزهایی که به آن ها دلبستگی داریم متوجه می کند و از توجه به معبود باز می دارد .
نمازی که ما می خوانیم با نمازی که منظور قرآن است تفاوت دارد و آن تفاوت عبارت است از حضور قلب در نماز . همان دوستی دنیا که باعث می شود حضور قلب در نماز نداشته باشیم . باعث انواع گناهان می شود . به همین علت در نماز توجه به امور دنیا و کارهای روزمره داریم .
در اینجا توضیح یک مطلب را لازم می دانم که معنی جلوگیری از دلبستگی به امور دنیا این نیست که انسان هیچ بهره ای از دنیا نداشته باشد بلکه منظور این است که استفاده داشته باشد، ولی دل به آن نبندد و برایش قید و بند نشود؛ زیرا در صورتی که بند شد، مانع پرواز اوست. دنیا مزرعه آخرت است، اگر دلبستگی غیر خدایی در آن نباشد. زندگی معصومین (ع) ما بهترین الگو و نمونه در این زمینه است. با مردم و در میان مردم بودند و هنگام نماز، عاشقانه با خدا خلوت می کردند .
•    غلام همت آنم که زیر چرخ کبود هر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است
•    هر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است هر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است
دوم :
علت دوم که انسان را از داشتن حضور قلب در نماز باز می دارد عبارت است از پرواز خیال که مرتبط با حب دنیاست. خوب است گوشه ای از کتاب بی نظیر «سرالصلاه» امام خمینی (ره) این عارف عاشق حقیقی خدا را با هم بخوانیم : « خیال قوه ای است بسیار غدار که پی در پی از شاخه ای به شاخه ای آویزد و از کنگره ای به کنگره ای پرواز کند و این مربوط به حب دنیا و توجه به امور دنیوی و مال و منال دنیوی نیست بلکه فرار بودن خیال خود، مصیبتی است که تارک دنیا نیز به آن مبتلا است. »
وقتی که هنگام نماز احتیاج به ارتباط با حق تعالی داشته باشیم، مگر ممکن است که حضور قلب نداشته باشیم و عمده کار این است که احساس نیاز در ما پیدا شود .
•    ترا از کنگره عرش می زنند صفیر ندانمت که در این دامگه چه افتاده است
•    ندانمت که در این دامگه چه افتاده است ندانمت که در این دامگه چه افتاده است
عزیزی می گفت: نماز آیینه اعمال روزانه من و توست. می خواهی ببینی در طول روز چقدر یاد خدابوده ای و جهت و رنگ کارهایت خدایی بوده، به نمازت نگاه کن هرچقدر حضور قلب داشتی همان قدر اعمال روزانه ات خدایی بوده و متقابل آن هرچقدر که می خواهی کارهایت خالص شود، به فکر اصلاح نمازت باش .
دوستان را به خاطر تشکر از خدا هم شده تا ۵ دقیقه حواسمان فقط جمع صحبت با او باشد، به خاطر تشکر از انبوه نعمت های آشکار و پنهانی که به ما داده، دل و زبانمان یکی شود و چه نعمتی بالاتر از اجازه حرف زدن با او در نماز !
خدا از مهم ترین صفات مؤمن را خضوع در نماز می داند. چگونه محب خدا و مدعی ایمان به او می تواند سراسر نمازش به فکر همه موضوعات و تخیلات باشد و لحظه ای به خدا متوجه نباشد ؟
باور کنید با تلاش و توکل، ما هم می توانیم لذت ها و بهره های شیرین بندگان خوب خدا را در نماز ببریم . تا ۵ دقیقه برای خدا .
کسالت در نماز نیز از صفات دورویان و دوچهرگان معرفی شده است، یعنی فرد، ظاهراً با خدا حرف می زند و در دلش اثری از نیست .
( منافقان می خواهند خدا را فریب دهند در حالی که او آن ها را فریب می دهد؛ و هنگامی که به نماز برمی خیزند با کسالت بر می خیزند و در برابر مردم ریا می کنند و خدا را جز اندکی یاد نمی نمایند. )
چرا موقع عبادت احساس خستگی و چرت به ما دست می دهد؟ چرا با دوستان و رفقای خود ساعت ها به حرف و بحث می نشینیم و حرف زدن با خدا این قدر کسالت آور شده است ؟
چرا حال مناجات و نماز ما یک دهد گفت و گو با همسر و دوست ما نیست ؟ چرا ؟
قربانی، بهمن

منبع:http://www.sibtayn.com