آیت الله صافی گلپایگانی: مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی(ره) به تمام معنا فقیه آل محمد(ص) بود

حضرت آیت الله صافی، در دیدار اعضای ستاد برگزاری کنگره بزرگداشت آیت الله العظمی گلپایگانی(ره) با تقدیر و تشکر از دست اندرکاران برگزاری این کنگره، اظهار داشت: بزرگداشت مقام حضرت آیت الله گلپایگانی(ره) کار بسیار بزرگ و بااهمیتی است؛ چرا که در هر موضوعی، نبوغ، کمال و خلوص نیت ایشان بی نظیر بود.
 
این مرجع تقلید افزود: ولایی بودن حضرت آیت الله گلپایگانی(ره) زبانزد خاص و عام است، لذا انتظار می رود مردم با الگو برداری از ایشان در خط ولایت ثابت قدم بمانند.
 
* متن بیانات حضرت آیت الله صافی در این دیدار به شرح ذیل است:
 
بسم الله الرحمن الرحیم
 
الحمدلله رب العالمین و الصلاة و السلام علی سید الأولین و الآخرین أبی القاسم محمد و علی اهل بیته الطیبین الطاهرین و لاسیما بقیة الله فی الأرضین ارواح العالمین له الفداء و اللعن الدائم علی اعدائهم الی یوم الدین.
 
قال الله تعالی: اولئک الذین هدی الله فبهداهم اقتده.
 
بنده از تصمیم و اقدامی که شروع کردید تقدیر و تشکر می کنم. امیدوارم که انشاء الله عنایات حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف شامل حال همه شما باشد تا این برنامه به نحو احسن و جامع الاطراف به طوری که برای آیندگان و تاریخ یک سابقه بسیار افتخارانگیز و برای نسل جوان، موجب بهره و تذکر باشد، اجرا شود.
 
در اطراف شخصیتی مثل مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی اعلی الله مقامه، در هر جانبی که انسان بخواهد وارد شود، جا دارد. مهم ترین امتیاز ایشان نبوغ، کمال و خلوص نیت آن فقیه بزرگوار بود.
 
آن چیزی که در تمام زندگی ایشان متجلی بود، مسأله ایمان به خداوند متعال، خلوص نیت، ولایت اهل بیت علیهم السلام و اصرار به این که برنامه های دینی در جامعه پایدار بماند و مردم در خط ولایت اهل بیت علیهم السلام ثابت قدم بمانند، است.
 
آن مرجع عالی مقام از همان فقهایی هستند که در روایات اهل بیت علیهم السلام مژده داده اند که در آخر الزمان فقهایی هستند که اگر نباشند و مرزهای عقیدتی را حفظ نکنند، همه چیز از بین می رود. آن بزرگوار واقعاً تمام عمرشان در همین مسیر طی شد. غم و غصه ای که داشتند غم و غصه ی دین بود و هیچ فکر دیگری نداشتند.
 
همه کارها و آثاری که در اطراف و اکناف از ایشان باقی مانده است همه در ارتباط با این بوده است که دین ترویج شود، و مکتب اهل بیت علیهم السلام به مردم معرفی گردد.
 
شخصیت هایی مثل این فقیه بزرگ برای امت سابقه هستند، و مربوط به یک جامعه و یک زمان و یک عصر نیستند بلکه مربوط به همه اعصارند و همه باید در زندگی و سیره و رفتار خود طبق آیه شریفه که می فرماید: فبهداهم اقتده، به هدایت و راه این بزرگان اقتدا و تأسی کنند.
 
اکنون که شما عزیزان به این افتخار نایل شده اید بدانید برگزاری این برنامه، خدمتی است به جامعه و برای تمام مردم مفید است.
 
همه زندگی آیت الله گلپایگانی درس است و پیام دارد. البته تمام جوانب حیات ایشان - که همه افتخارآمیز است- تحت الشعاع فقاهت ایشان است. ایشان فقیه آل محمد صلوات الهم علیهم اجمعین به تمام معنا بودند.
 
یکی از علمای بزرگ به نام آقا میرزا رضی تبریزی رحمة الله علیه که تخصص در فقه و روایات داشت و حتی برخی بزرگان حوزه معتقد بودند ایشان نسبت به همه، مقام اعلمیت دارند، می فرمودند که اگر فقه زرارة بن اعین را می خواهید، نزد حضرت آیت الله گلپایگانی بروید.
 
یادم هست که زمانی با مرحوم آقای مطهری به همدان رفته بودیم و آن موقع هنوز مرحوم آقای بروجردی اعلی الله مقامه به قم تشریف نیاورده بودند.
 
مرحوم آقای آخوند همدانی که از علمای بزرگ بودند در همدان تشریف داشتند و با ایشان جلساتی داشتیم. یک وقتی صحبت از علما و مراجع بزرگ آن زمان بود و با این که مرحوم آقای گلپایگانی به این صورت مطرح نبودند، آیت الله العظمی آقای آخوند می فرمود که من آقای گلپایگانی را کمتر از هیچکدام از این بزرگان نمی دانم مخصوصاً مسأله فقاهت ایشان را.
 
یک روز مرحوم آیت الله العظمی آقای سید جمال الدین گلپایگانی رحمة الله علیه برای بنده نقل کردند که وقتی آیت الله العظمی گلپایگانی به نجف مشرف شده بودند، مرحوم آقا سید ابوالحسن اصفهانی با این که دیدار کسی نمی رفت، پیغام داده بود که وقتی را معین کنند تا به دیدن ایشان بروند.
 
بعد از روی اشتباه و به خیال این که آقا وقت برای ملاقات داده بودند مرحوم آقای گلپایگانی به دیدن ایشان رفته بودند. کسی که متصدی آنجا بود گفته بود چرا شما آمدید، برگردید که آقا می خواهند به دیدار شما بیایند. و بعد مرحوم آقا سید ابوالحسن به دیدن ایشان رفته بود.
 
و در این دیدار مسأله ای فقهی بحث شده بود به طوری که می گفتند مرحوم آقای گلپایگانی در قلب آقاسیدابوالحسن واقع شده بودند و در هنگام بازدید، مرحوم آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی خیلی از ایشان تجلیل کرده بودند. غرض از بیان این مطالب این است که بدانیم مقام علمی و فقاهتی ایشان، مقام خیلی بالایی است.
 
از طرفی اگر بخواهیم از بنیان گزاران حوزه بعد از مرحوم آیت الله آقای حائری کسی را نام ببریم باید نام ایشان را ذکر کنیم. مرحوم حاج شیخ که ظاهراً در سال 1340 و به اصرار و با استخاره - که آیه آتونی بأهلکم أجمعین آمده بود- از اراک به قم آمدند و اینجا مستقر شدند، به آیت الله العظمی آقای گلپایگانی نامه نوشته بودند که شما بیایید تا اینجا با هم باشیم.
مواضعی که آن مرحوم در امر به معروف و نهی از منکر و امور سیاسی داشتند، همه لله و برای خدا بود و قصد دیگری نداشتند. فقط قصدشان این بود که طوری رفتار کنند که آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف راضی باشند.
 
اگر انسان کارها و آثار ایشان، مثل همین مدرسه بزرگ- که الان بیش از دویست کلاس درس در آن برقرار است- را ملاحظه کند، به حُسن نیت و خلوص ایشان پی می برد. چه بسا اشخاصی که کارهای بزرگی می کنند ولی متروک می شود و این طور به جریان نمی افتد.
 
البته همان طور که عرض کردم همه این ها در مقابل مسأله فقاهت و استقامت فکری و سلیقه ی ایشان تحت الشعاع است. در طول عمر از ایشان، فتوایی که نسبت به آن فتوا کسی اعتراضی کند و این را از جهاتی کم بداند، صادر نشد. همه کارهای آن مرحوم در مسیر تقویت دین و ترویج اسلام و تعظیم مکتب محمد و آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین بود.
حال تجلیل از مثل چنین شخصی تجلیل از مذهب است، چرا که این ها افتخارات دین است و مربوط به همه اند نه مربوط به قم و گلپایگان و ایران.
 
الان حوزه های علمیه در نهایت احتیاج به این علمای بزرگ می باشند که امثال اینها را بشناسند و سیر و مسیر ایشان را مورد مطالعه قرار بدهند که اگر زندگی و دوران حیات آن بزرگوار خوب بررسی و معرفی شود، برای نسل آینده و جامعه بسیار مفید است.
 
در پایان امیدوارم که این کار به نحو احسن انجام شود و با این خلوص نیتی که شما دارید انشاء الله اسباب برکت برای شیعه، و حوزه های علمیه باشد.
 
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.