آداب و رسوم ماه مبارک رمضان درایران

سحرخواني و رمضان خواني آيين‌هاي مهم منطقه سيستان در ماه مبارك رمضان است كه هر كدام ويژگي خاص خود را دارد .

برخي سوابق تاريخي و گفته‌ها نشان مي‌دهد كه آيين سحرخواني و رمضان خواني از حدود هزار و ‪ ۴۰۰ سال پيش يعني از اوايل اسلام نزد ساكنان سيستان مرسوم بوده است .

در آيين سحرخواني، چند نفر از ريش سفيدان و معتمدان روستاهاي سيستان قبل از آغاز سحر از خواب بيدار شده و با رفتن به پشت بام خانه‌ها با خواندن اشعار محلي و مذهبي از جمله اشعار خواجه عبدالله انصاري و باباطاهر، مردم روستا را از فرارسيدن وقت سحر با خبر مي‌كنند .

ترانه‌هاي عاميانه سيستاني به عنوان بخش مهمي از گنجينه فرهنگي اين ديار نيز، توسط سحرخوان‌هاي سيستان در وقت سحر خوانده مي‌شود .

آيين رمضان خواني از هشتم تا چهاردهم ماه رمضان در سيستان مرسوم بوده و در ميان مردم منطقه از محبوبيت خاصي برخوردار است .

در اين آيين كه شب‌ها اجرا مي‌شود، جمع زيادي از جوانان و نوجوانان هر محله در مقابل منازل مردم اجتماع كرده و اشعار محلي را با صداي رسا قرائت مي‌كنند كه از جمله آن اشعار رمضو الله الله رمضو، رمضو الله خوشنوم خدا ، رمضو اومده مهمونش كنه، گوو گوسله ره قربونش كنه،اي سرا از كنه كه كولك داره، اگه فهمو صابيو بورك داره،اي سرا از كنه كه رو و باده، دو پسر داره كه نو دوماده است .

شركت‌كنندگان در اين آيين پس از اجراي برنامه رمضان خواني براي دريافت انعام از سوي صاحبخانه در انتظار مي‌مانند .

پس از لحظاتي كوتاه صاحبخانه با چهره‌اي گشاده با قدري كلوچه محلي يا مقاديري پول يا مواد غذايي درحد توان و وسع خود، به جمع رمضان خوانان پيوسته و در صورت تمايل همراه آنان رفته يا موادغذايي و پول در اختيار آنان قرار مي‌دهد .

جوانان با اجراي آيين رمضان خواني پول و غذا از مردم جمع آوري كرده و در ميان نيازمندان و فقرا توزيع مي‌كنند .

اين آيين در واقع براي كمك رساني به مستمندان در ماه مبارك رمضان به خصوص كساني كه توان كار كردن و حركت كردن نداشتند، برگزار مي‌شد كه متاسفانه رفته رفته كمرنگ شده است .

آيين‌هاي رمضان خواني و سحرخواني ريشه در فرهنگ غني مردم سيستان دارد و در واقع اين آيين‌ها قداستي خاص به ماه مبارك رمضان مي‌بخشد