استان مرکزی
مردم این استان نیز همانند دیگر مردم کشور از امروز به میهمانی خدا می روند و همچون دیگر مسلمانان جهان از مدت ها قبل خود را برای لبیک گفتن به ندای حق آماده کرده اند. متداول ترین سنت که در شهرها و روستاهای استان مرکزی با گذشت زمان هنوز دستخوش تغییر نشده، تهیه نان مخصوص «فتیر» است. هنوز هم بسیاری از کدبانوهای شهری و روستایی در تنورها یا فرهای خانگی، اقدام به طبخ این نان شیرینی سنتی برای سفره افطار می کنند. گوش فیل، شیرینی مرسوم مردم استان در ماه رمضان است که از هفته قبل از حلول ماه در قنادی ها دیده می شود. هنوز هم بسیاری از مردم استان «آش رشته» غذای اصلی هر روزه سفره افطارشان است و زیره جوش و شله زرد نیز دسر نیروبخش در کنار آش به شمار می آید.
هنوز هم مردم شهر و روستاهای خنداب، هنگام سحر با صدای چوبی که نوجوان قنوت گوی مسجد بر تشت می کوبد و صدای مناجات پیرترین اذان گو که فرازهایی از دعای خواجه عبدا...انصاری را با بانگ بلند در کوی و برزن می خواند با ندای «برخیزید سحر از راه رسید» از خواب برمی خیزند. پیرمرد در جلو و نوجوان در پیش از کوچه های شهر یا روستا یک به یک می گذرند و تا روشن شدن چراغ خانه بر سر در هر خانه می ایستند. اما در شهر و روستاهای خمین نیز برخی مراسم بدون تغییر مانده است و جوانان از ٣ روز مانده به این ماه مبارک در بلندترین ارتفاع شهر یا روستای خود در انتظار حلول ماه شب زنده داری می کنند و پس از رویت ماه با ندای ا...اکبر، خبر از حلول ماه مبارک رمضان می دهند و پس از آن که رویت ماه از سوی معتمدان و روحانیان تایید شد، فصل عبادت آغاز می شود. آن گاه مراسم سحرخوانی بر پشت بام ها با کوبیدن بر پشت تشتی وارونه و مناجات شروع می شود. براساس رسم بسیاری از روستاهای شهرستان خمین هر شب نوجوانی بر بام محله خود بر تشت می کوبد و هر چه زمان به پایان سحر و طلوع خورشید نزدیک می شود زمان کوبش چوب بر تشت نزدیک تر می شود تا روزه داران بدانند باید از خوردن امساک کنند و برای ایستادن به نماز آماده شوند و همان نوجوان سپس بر بام خانه اذان می دهد.
