آداب مردم شیراز
شیرازی ها، آخرین جمعه ماه شعبان را کلوخ اندازان گویند؛ در این روز رسم است که مردم دسته دسته به گردشگاه های اطراف شهر می روند و آن روز را با خوشی به شام می رسانند، چون باور دارند که ماه مبارک رمضان، ماه عبادت است و در این ماه فقط باید عبادت کرد. از چند روز مانده به رمضان، بعضی از خانواده ها نذر دارند و افطاری می دهند و بیشتر میهمانی ها به شکل افطاری برگزار می شود. همچنین رسم است که پس از افطار، مردم به دیدوبازدید می روند و گاهی تا وقت سحر دور هم می نشینند، صحبت می کنند و شب چره ای شامل تنقلاتی مانند رنگینک، زولبیا و بامیه می خورند. خانواده هایی که دختری را شوهر داده باشند، در اولین ماه رمضان پس از عروسی، خود را موظف می دانند تا افطاری کاملی به نام روز والون تهیه کنند و همراه با گلی برای عروس بفرستند. در استان فارس چند روز قبل از ماه مبارک رمضان زنان خانه دار به فکر تهیه خواربار، ترشیجات، ادویه جات، عرقیات و چاشنی های گوناگون می افتند. پیرمردان صغادآباده فارس درباره معنی «کلوخ اندازان» می گویند: در قدیم هنگام غروب روز کلوخ اندازان تمام مردم از کوچک تا بزرگ کلوخی در دست می گرفتند و روبه قبله می ایستادند و می گفتند: خدایا گناهان و کارهای بد گذشته را شکستیم و خود را برای عبادت و روزه ماه رمضان آماده کردیم؛ آن گاه کلوخ را محکم به زمین می زدند تا خرد شود و عقیده داشتند با شکستن کلوخ، تمام اعمال بد آن ها شکسته و نابود می شود. با دیدن هلال ماه نو و شروع مهمانی خدا، حال و هوای شهر دگرگون می شود و مردم بعد از دیدن هلال ٣ صلوات می فرستند و می گویند: الهی که ماه شریف و مبارک و با برکتی برای همه عزیزان و غریبان نو شده باشد. بر سفره افطاری مردم جهرم فارس می توان نان روغنی، نان فتیرخانگی و نان بازاری را مشاهده کرد. خرما، پنیر، یکی دو نوع مربا و حلوا هم از دیگر خوراکی های هنگام افطار آن هاست. جهرمی ها شب دهم ماه عدس پلو می خورند و روز هفدهم را با کله پاچه و شب نوزدهم را با نان خشک و گل آبشن افطار می کنند. در اصطهبانات برخی شب ها خانواده ها دور هم جمع می شوند یک نفر که در نی زنی تبحر دارد، در نی می دمد و فرد خوش صدایی هم ابیاتی از فایز می خواند. صاحبخانه هم با گرمی از مهمان ها پذیرایی می کند که این مجلس تا سحر ادامه می یابد و هر شب در خانه یکی از آشنایان برپا می شود. سحری که مردم شیراز تهیه می کنند اغلب انواع پلوها و خورشت هاست که بعد از خوردن آن به نماز و نیایش می پردازند. روزها ختم قرآن در مساجد برپا می کنند و بعد از ختم قرآن به نمازجماعت می پردازند. برای افطار در شیراز مردم از غذاهای خاصی که فقط مخصوص این ماه است، استفاده می کنند که ترحلوا و زولبیا و بامیه و رنگینک جزو آن هاست و بعد از افطار به دیدن یکدیگر می روند و این دیدوبازدید را ماه رمضانی، می گویند. شیرازی ها شب های قدر را بسیار محترم می شمارند و در این شب ها به مساجد و حسینیه ها می روند، تا صبح بیدار می مانند و دعا می خوانند.
قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست) /عنکبوت20
