پاسخ به:شهر های عربستان سعودی
دوشنبه 17 بهمن 1390 1:46 AM
مختصات: ۵۶″ ۷′ ۴۴°شرقی ۳۰″ ۲۹′ ۱۷°شمالی (نقشه)
نَجران نام شهری است در منطقه نجران در اقصی جنوب غربی عربستان سعودی در حدود مرزی کشور یمن. شهر نَجران درپایهٔ کوه عسیر واقع شده‌است. این منطقه در گذشته اُخدود نامیده می‌شده‌است.
این شهر مرکز استان نجران است. این شهر در سال ۱۹۶۵ به عنوان یک شهر جدید از سوی حکومت سعودی اعلام شده‌است، وهم اکنون یکی از مناطق مهم کشاورزی و بازرگانی عربستان و دارای یک فرودگاه داخلی است. مساحت شهر نجران در حدود ۱۱۹۰۰۰ متر مربع می‌باشد. براساس اطلاعات موجود در مرکز آمار عربستان سعودی در ۴۴ درجه و ۵۲ دقیقه طول شرقی و ۱۷ درجه و ۲۰ دقیقه عرض شمالی از نصف‌النهار مبدأ واقع شده‌است. پست ترین نقطهٔ شهر نجران با ارتفاع ۲۴۰۰ متر از سطح دریا در بخش‌های غربی منطقه نجران می‌باشد. شیب عمومی منطقه از مغرب به مشرق بوده وهرچه به سمت مشرق برویم از میزان ارتفاع آن کاسته می‌شود، و در نزدیکی صحرای ربع‌الخالی به ۱۱۰۰ متر می‌رسد. منطقهٔ نجران شامل شهرهای زیر است: شرورة، الخرخیر، حبونا، یدمه، بدر الجنوب و خباش.
|
|
توپوگرافی نَجران در منطقه‌ای ناهمگون از نیمه ناهمواری واقع است. ارتفاعات کوه سرسبز (جبال السروات) که در شمال غربی نجران واقع است منظر وطبیعت زیبایی به شهر داده‌است. نَجران در دوران گذشت و تا امروز یکی مشهورترین واحات عرب بوده ونام «نجران» در بسیاری از قصائد شعراء عرب در عصر جاهلی وعصر حالی آمده‌است. همچنین تپه‌های ماهوارهایی که از جانب شرقی واقع شده‌است به جمال و طبیعت آن افزوده‌است. بطور کلی منطقه نجران منطقهٔ شبه کوهستان است، واز دوطرف بواسطهٔ کوه احاطه شده ولی قسمت‌های داخلی وجنوبی آن هموار بوده وبه نواحی پست جلگه‌ای منتهی می‌گردد. در منطقهٔ نجران چشمه‌های گوارا، باغ‌های نخل خرما، مزارع مرکبات و باغ‌های میوه به وفرت وجود دارد، خانه‌های کاه گلی تاریخی، آثار باستانی، و دژهای زیبایی وجود دارد که شاهد برقدمت تاریخی این شهر است، همچنین قرار داشتن صحرای ربع‌الخالی و تپه‌های شنی و تلماسه‌های طلایی رنگش در قسمت شرقی نجران بر زیبایی منطقه افزوده‌است و رونق خاصی از جمال طبیعت به منطقهٔ نجران بخشیده‌است.
این شهر اکنون از پررشدترین شهرهای عربستان است و جمعیت آن از ۴۷۵۰۰ نفر در سال ۱۹۷۴ به ۹۰۹۸۳ نفر در ۱۹۹۲ رسید. سرشماری سال ۲۰۰۴ جمعیت این شهر را ۲۴۶۸۸۰ نفر نشان می‌دهد. بیشتر مردمش پیشهٔ کشاورزی دارند. سد بزرگی در شمال شهر وجود دارد که بنام «سد وادی نجران» معروف است، ظرفیت این سد در حدود ۸۵ میلیون متر مکعب است که برای آبیاری باغات مرکبات و میوه جات ونخل خرما وصیفی جات و شتوی جات استفاده می‌شود.
«نجران» از شهرهای بسیار قدیمی است، ویکی از واحات مشهور یمن السعید (یمن خوشبخت) بوده‌است. وسبب تسمیت آن به نَجران نسبتاً به نجران بن زیدان بن سبأ بن یعرب بن قحطان بر می‌گردد. «نجران» آخرین نقاطی بوده که بعد از تأسیس کشور عربستان سعودی در سال ۱۹۳۲ میلادی به کشور تازه تأسیس در سال ۱۹۳۴ میلادی پیوسته‌است. همچنین عربستان سعودی همین سال ۱۹۳۴، عسیر و جیزان را که پیش از آن جزء یمن بودند ضمیمه خود کرد. البته ضمیمه این شهر بعد از خلاف طولانی مابین حکام عربستان سعودی وحکام (امامیه یمن) منظور از امامیة در اینجا لقب حاکمان یمن است که بر این کشور حاکم بوده أند، در دوران حکم الامام یحیی بن حمیدالدین لشکر بزرگی گسیل داشت و مناطق مختلفی از منطقهٔ نجران اشغال نمود وتحت فرمان روایی خود قرار داد من جمله واحات شمالی آن: حبونة، یدمه، هدادة واز بهترین وآبادترین محله‌های آن: «أبا السعود»، «الفیصلیه»، «الخالدیة» و «حی المفرق».پس از ورود جیش الامام یحیی بن حمیدالدین به منطقه نجران، یکی از زعماء قبیلهٔ الیامی بنام جابر بن حسین ملقب به (بأبی رجل) «أبو ساق»، گروهی از اهالی مردم منطقه دور خود جمع آوری نمود وبه مقاومت واخراج جیش الامام یحیی بن حمیدالدین پرداخت. شهر نجران به‌خاطر اهمیت باستان‌شناسی خود شهرت دارد. مردمش به دعوت مبشر و عابد و زاهد وصاحب معجزات فیمیون به دیانیت نصرانیت مسیحی گرویدند، بعد از آنکه مشرکین وثنی و بت پرست بودند. در آن دوران پادشاه یمن یکی از ملوک یهودی بنام یوسف ذی نواس بود، همچمنین گفتند نامش زرعة بن تبان اسعد أبو کرب ولقبش ذی نواس بود، این پادشاه مردم یمن به زور وادار نمود که پیرو دین یهودی شوند. ذی نواس مسیحیان یمن در اخدودی که در قرآن ذکر شده‌است سوزانده وکشته‌است. چنانکه در آیه کریمه آمده‌است: (قُتلَ أصَحاب اَلأُخدُودَ. اَلناَر ذاتَ اَلوُقُودَ). شاه ذی نواس مؤمنین مسیحیان به دین یهودیت فراخواند، وخطاب به آنان گفت: فقط دو راه در پیش دارید، یا اینکه مذهب ودین من بپذیرید ویهودی شوید و مسیحیت رها کنید، ویا اینکه شماهارا در آتش اخدود می‌سوزانم. مؤمنین مسیحیان راه دوم را اختیار نمودند، ودر آتش سوزان اخدود بدستور پادشاه یمن ذی نواس در سال ۵۲۴ میلادی سوزانده شدند. در هنگام سوزاندن مردم در اخدود، یکی از مسیحیان به نام دوس بن ثعلبان توانست از این کشتار وحشتناک فرار کند ونجات یابد، اسب سواران شاه خواستند اوار دستگیر کنند، أما موفق نشدند. دوس بن ثعلبان خودرا به قیصر روم رساند، وبرای انتقام جویی قربانیان أخدود از قیصر طلب کمک نمود. چندی بعد قیصر روم با همیاری پادشاه حبشه جیشی به سرپرستی ابرهٔ أشرم به سوی یمن گسیل داشت و یمن را اشغال نمود. پس از آن یمن مدت ۷۰ سال تحت نفوذ اشغالگران احباش بود. نجران تا زمان ظهور اسلام نیز سکونتگاه جامعه‌ای از مسیحیان بود که با محمد، پیغمبر اسلام، در ستیز بودند. از نقاط باستانی آن نقش‌های برجسته أخدود است که در منطقهٔ آن استخوان‌های مردگان نیز دیده می‌شود. در موزه منطقه سر برنزی شیری نیز به نمایش گذاشته.
قبیله‌های ساکن نجران عبارت‌اند از:
در نجران بنایی وجود داشته بوده‌است موسوم به کعبه نجران، این بنا توسط «بنو عبدالمدان بن الدیان الحارثی» ساخته شده بود علی هیئت بنای کعبه معظمه، و آن را تعظیم وتبجیل می‌نمودند، واطراف آن را طواف می‌کردند، وآن را کعبه نجران نامیده بودند. شاعر جاهلی میمون بن قیس (اعشی) در وصف آن چنین سروده‌است:
| وکعبة نجران حتم علیک حتی تناخی بأبوابها | نزور یزید وعبدالمسیح و قیساً وهم خیر أربابها |
همچنین یکی از شعراء فحول عرب می‌سراید:
| ان تکون قد غبتم و حضرنا | ونزلنا أرضاً بها الأشواق | |
| واضعاً فی سراة نجران رحلی | ناعماً غیر أننی مشتاق |
از پیامبر اسلام روایت است که قریه‌های محفوظ چهارند:
مشاهیر اعلام نجران در دوران قدیم عبارتند از:
در نجران آثار باستانی گوناگونی وجود دارد، آثار برجسته أخدود، نقوش و سنگ نبشته‌های مختلف از دوران باستان، قلعه‌ها، وکاخ‌های شاهان پیشین یمن، هزارها مواقع تاریخی وشگفت انگیز، واحات سر سبز وزیبا واماکن گردشگری مختلف که نظر گردشگران از سایر نقاط دنیا جلب می‌کند و به سوی خود می‌کشاند.وروستای ذی عین یکی مناطق تاریخی و گردشگری منطقه‌است.
