دست هایم التماس لمس ضریح تو را دارند، فرقی نمی كند كه از از كدام صحن وارد شوم و سر را بر آستان ربوبی با طهارتت بسایم.

نمی دانم، دلم و جایگاهم در بین خیل زایرانت، عاشقان و مشتاقانت در ردیف چندم است، آخر حضور در بارگاهت و دیدن این همه مشتاق كه عاشقانه بر گرداگرد حرمت همچون كبوتران خود را به نذر گنبدت می كنند، انسان را به وجد می آورد.

ناخودآگاه تو هم عاشق می شوی و همچون قطره ای به دریای عشق می پیوندی و تا انتهای زلال معرفت وجودت را از شوق زیارت سیراب می كنی.

با وجود هزار كیلومتر فاطله از ایلام تا مشهد تا لمس ضریح متبركت و تا شوق دیدن گنبد طلا و بارگاه ملكوتی ات، دلم می لرزد برای شوق زیارتت بی اختیار هر بار با دیدن صحن باشكوهت دستم بر سینه، بر زبانم جاری می شود 'السلام علیك یا علی ابن موسی الرضا(ع)السلام علیك یا غریب الغربی، السلام علیك یا ضامن آهو، السلام علیك یا علی ابن موسی الرضا (ع)'.

كاش می دانستم، آیا همچون آهوی وحشی بیابان من نیز نظرت را می توانم به خود جلب كنم تا توخود ضامنم شوی و من را از بند نفس سركشم برهانی...

كاش می دانستم، آیا تو از من رضایت داری، زیرا تو میهمان سرزمین ایران زمین هستی و من به گونه ای میزبانت...

كاش می دانستم، به همان میزان كه در تب و تاب و شوق زیارت هر لحظه تو اینچنین مشتاقم آیا تو مرابسوی خویش فرا می خوانی و با گوشه چشمی حاجت هایم را برآورده می سازی ...

نمی دانی چقدر غبطه می خورم به زایرانت، به همه مقربینت به همه خدمتكارانت كه با پر ناز طاووس گرد خستگی را از چهره زایرانت می تكانند...

یا امام رضا(ع) من عاشق و شیدای توام، كرم نما و نظری كن و به التماس دستانم برای لمس ضریح ات باز هم جواب ده...