دوکوهه السلام ای خانه عشق
سلام ما به تو میخانه عشق
دوکوهه منزل و ماوا ی عشاق
دگر خالی شدی از جای عشاق
دوکوهه باصفا بودی و زیبا
چرا حالا شدی تنهای تنها
دوکوهه از چه تو ویرانه هستی
تو خالی از گل و پروانه هستی
دوکوهه صبحگاهت با صفا بود
کلاس درس ایثار و صفا بود
دو کوهه گو که گردان ها کجایند
مگر نزد شهید کربلایند
دو کوهه آن حسینیه همت
دگر پر گشته است از خاک غربت
دوکوهه کو یگان ذوالفقارت
کجایند عاشقان بیقرارت
دکوهه از جدایی تو فریاد
بگو باشد کجا گردان مقداد
دو کوهه قلب ما پر گشته از غم
 چرا نمی آید دگر گردان میثم
دو کوهه ....