معرفی شخصیت های ادبی ایران

پروین اعتصامی
وی فرزند یوسف اعتصام الملک آشتیانی در سال1285 ه.ش در تبریز به دنیا آمد.چون پدرش مردی فاضل و دانشمند بود از همان کودکی فارسی و عربی را نزد پدر و آموزگاران خصوصی آموخت.وی از هشت سالگی زبان به شاعری گشود و هنگامی که در عنفوان جوانی در گذشت، در شمار معروفترین شاعران زمان بود.
پروین به پیشنهاد پدرش برای فراگیری زبان انگلیسی وارد کالج امریکایی تهران شد و پس از آن در سفرهای داخل و خارج همراه پدرش بود. نخستین شعرهایش را در مجله بهار که پدرش منتشر می کرد ، چاپ کرد و اهل ادب او را تشویق بسیار کردند.
حشر و نشر پدر او با ادبا و نویسندگان مشهور از عوامل دیگر تقویت ذوق و قریحه شاعری او به شمار می رود.
یکی از مشوقین راستین او ملک الشعرای بهار بود که بعد ها بر دیوان او مقدمه نوشت . پدر او قطعات دلکش و زیبا را از کتب خارجی به فارسی ترجمه کرده و دختر خردسالش را تشویق می کرد تا آنها را به نظم در آورد.همین امر سبب علاقه مفرط پروین به شعر و شاعری وسبب ورود او به عرصه شعر شد. پروین در ازدواج زناشوئی خود ناکام بود چون بیش از دو ماه نتوانست با همسر خود زندگی کند و به دلیل عدم توافق اخلاقی از او جدا شد و به تهران بازگشت.
وی در اشعار خود قطعات دردناکی در عطوفت به کودکان و در ماندگان دارد که شاید طعم تلخ ناکامی در ازدواج در آن بی تاثیر نبوده است.
اندیشه های او نو ومتضمن نکات اجتماعی و اخلاقی و انتقادی هستند، و تمثیلات نغز و اندرزهای حکیمانه و تفکرات او مایه شگفتی است.
پروین در غالب آثارخویش مانند مادری مهربان با فرزند دلبند خویش سخن میگوید ، واقع بین است و بدین سبب تلخیهای حیات را خوب درک میکند و آن را به خواننده عرضه میدارد.
در قصاید خود پیرو سبک شاعران قرن پنجم و ششم بخصوص ناصر خسرو است و قطعات و مثنویات . غزلیات او غالباَ ساده هستند و به شیوه عراقی سروده شدهاند. بیشتر قطعات او به صورت "مناظره" هستند.
دو طرف مناظرهدر شعر وی گاهی دو انسان هستند مانند :دزد و قاضی، هشیار و مست ،یا دو جانور همچون :گربه و شیر ، مور ومار ، یا دو شی ء مانند سیر و پیاز ، کرباس و الماس، گل و شبنم.
پروین در روزگاری می زیست که اختناق سیاسی و مشکلات اجتماعی زیادی مشهور بود، ولی بر خلاف شعرای دیگر با تکیه بر لطافت روح و مناعت اندیشه به جای منعکس کردن آن وضع نامطلوب ، با طرح کلیات اخلاقی و بیان فقر و محرومیت ونیازهای شدید عاطفی بویژه در نسل جوان، به نوعی برداشت اجتماعی- اخلاقی بسنده کرده است.