پاسخ به:معرفی شخصیت های ادبی ایران
یک شنبه 2 بهمن 1390 5:12 PM
ابومعین ناصر بن خسرو بن حارث قبادیانی بلخی، مشهور به ناصرخسرو، در سال ۳۸۲ در روستای قبادیان مرو، که اکنون در تاجکستان است، به دنیا آمد.
ناصرخسرو در جوانى به فراگیرى دانشهاى گوناگون پرداخت و در سایه هوش سرشار و روح پژوهشگر خویش از دانشهاى دوران خود مانند فلسفه، اخترشناسى، کیهانشناسى، پزشکى، کانىشناسى، هندسه اقلیدوسى، موسیقى، علوم دینى، نقاشى، سخنورى و ادبیات بهرهها گرفت.
وی از شاعران برجسته ایران است که در اشعار خویش به کرات از احاطه داشتن خود بر این علوم تأکید کردهاست.
ناصرخسرو نیز همچون حافظ و رودکی کل قرآن را از برداشت و در آثارش، از آیات قرآن برای اثبات عقایدش استفاده کردهاست.
وی در خانوادهٔ ثروتمندی که ظاهراً به امور دولتی و دیوانی اشتغال داشتند رشد کرد.
چون ناصرخسرو از خانودهاى برخوردار و دیوانسالار بود، در سالهاى پایانى
فرمانروایى سلطان محمود غزنوى به کار دیوانى پرداخت و این کار را تا 43 سالگى در دربار سلطان مسعود غزنوى و دربار ابوسلیمان جغرى بیک داوود بن میکائیل ادامه داد.
وی طی هفت سال سفر از سرزمینهای گوناگونی دیدن کرد و گزارش آن را در سفرنامهای به یادگار گذاشت. [مروری بر سفرنامه و دیدگاههای فرهنگی و گردشگری ناصرخسرو]
آثار ناصرخسرو: