عصمت و علم امام

از نظر قرآن و سنت و ضرورت عقلی،عصمت یکی از شرایط اساسی امامت میباشد و غیر معصوم هرگز لایق این مقام نمیباشد.زیرا تا زمانی که امام یا پیامبر معصوم باشند مردم میتوانند به آنها اطمینان کنند و دستور زندگی خود را از آنها به طور کامل بگیرند.

اما زمانی که معصوم نباشند یا عصمت نداشته باشند ممکن است پیام الهی به مردم نرسد و مردم از هدایت بهره مند نشوند.

برای خواندن به ادامه ی مطلب بروید.

عصمت امام

وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّیَّتِی قَالَ لاَ یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ بقره 124

و چون ابراهیم را پروردگارش با کلماتى بیازمود و وى آن همه را به انجام رسانید [خدا به او] فرمود من تو را پیشواى مردم قرار دادم [ابراهیم] پرسید از دودمانم [چطور] فرمود پیمان من به بیدادگران نمى‏رسد

ستمگر  و ظالم کیست؟

برای اینکه روشن شود چه کسانی میتوانند مقام بزرگ امامت را داشته باشند و چه کسانی لایق نیستند باید ببینیم از نظر قرآن ظالم کیست.زیرا خداوند فرموده امامت به ظالمین نمیرسد.قرآن سه گروه را ظالم نامیده است:

1)کسانی که شرک به خداوند بیاورند.

((لقمان به فرزندش میگوید شرک به خداوند نیاور بدرستی که شرک ظلم بزرگی است))سوره ی لقمان آیه ی 13

2)ظلم انسانی بر انسان دیگر:

((راه تعرض بر علیه کسانی است که به مردم ظلم میکنند و در زمین به ناحق سرکشی مینماید برای آنها عذابی دردناک است.))   سوره ی شوری آیه ی 42

٣)ظلم انسان بر نفس خویش

((بعضی مردم به نفس خویش ظلم میکنند و بعضی معتدلند و گروهی از آنها به نیکی سبقت میگیرند))   سوره ی فاطر آیه ی 33

انسان برای رسیدن به سعادت و کمال آفریده شده است.پس هر کس از این مسیر عدول کرد و از حدود الهی تجاوز کند ظالم است:

و من یتعد حدود الله فقد ظلم نفسه((هر کس از حدود الهی تجاوز کند بر خودش ظلم کرده است))     سوره ی طلاق آیه 1

در قرآن  ظلم به این سه اطلاق شده است.ولی در حقیقت قسم اول و دوم هم برگشتش به ظلم بر خویشتن است.

نتیجه:

مردم چهار دسته اند:

١)کسانی که از اول تا آخر عمر مرتکب خلاف و معصیت میشوند.

٢)کسانی که اول عمر گناه کرده ولی آخر عمر گناه نمیکنند.

٣)کسانی که اول عمر خود گناه نمیکردند ولی اخر عمر گناه میکنند.

۴)کسانی که از اول تا آخر عمر خود گناه نمیکنند.

از نظر قرآن سه  دسته ی اول هرگز نمیتوانند به مقام امامت برسند زیرا از ظالمین هستند و خداوند به حضرت ابراهیم فرموده ظالمین به مقام امامت نمیرسند.پس از آیه ی مذکور به خوبی استفاده میشود که امام و پیشوای مردم حتما باید معصوم باشد(قسم چهارم)و از هر خطا و اشتباه مصون است.

بنابر این حتی اگر به احادیث صریحی که از پیغمبر برای امامت حضرت علی(ع)و یازده فرزندش رسیده توجه کنیم،از نظر قرآن مدعیان خلافت لایق جانشینی پیغمبر اکرم نبوده اند.زیرا به گواهی صریح و مسلم تاریخ آنها از مصادیق ظالمین بودند و به امامت نمیرسند و

اینک شما قضاوت کنید:

١)آیا کسانی که لااقل نیمی از عمرشان را مشرک بودند.

٢)کسانی که به بشریت و خصوصا حضرت علی و حضرت زهرا(سسلام الله علیهما)ظلم ها کردند.

٣)کسانی که حتی به اعتراف خودشان تعدی و تجاوز از حدود خداوند کرده و بر خودشان ظلم کردند.

میتوانند خلیفه و جانشین پیامبر باشند؟!

علم امام:

امام باید احکام و قوانینی که برای سعادت دنیوی و اخروی مردم ضرورت دارد بداند یعنی امام باید از همه ی مردم روی زمین علمش بیشتر باشد تا لیاقت رهبری آنها را داشته باشد.همان دلایلی که برای اثبات لزوم امامت بیان کردیم برای اثبات اینکه امام باید اعلم و افضل از همه باشد کافی است.قرآن به این موضوع این گونه اشاره میکند:

قُلْ هَلْ مِن شُرَکَآئِکُم مَّن یَهْدِی إِلَى الْحَقِّ قُلِ اللّهُ یَهْدِی لِلْحَقِّ أَفَمَن یَهْدِی إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَن یُتَّبَعَ أَمَّن لاَّ یَهِدِّی إِلاَّ أَن یُهْدَى فَمَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ