مسابقه سوگواره صفر

پاسخ سوال 1 تشریحی : رفتار پيامبر اسلام با اسراي جنگي را بايد در راستاي اهداف عاليه اسلام در هدايت جامعه بشري تحليل کرد. از اين رو، وظيفه دولت اسلامي، راهنمايي و هدايت اسيران 

است. به همين دليل، خداوند متعال به پيامبر خود چنين امر مي کند: «يا ايها النبي قل لمن في ايدکم من الاسري ان يعلم الله في قلوبکم خيراً يوتکم خيراً ممّا اخذ منکم و يغفرلکم و الله غفور رحيم* و اين يريدوا خيانتک فقد خانوا الله من قبل فامکن منهم و الله عليم حکيم» (انفال (8): 70-71)؛ اي پيامبر به کساني که در دست شما اسيرند، بگو: اگر خدا در دلهاي شما خيري سراغ داشته باشد، بهتر از آنچه از شما گرفته شده به شما عطا مي کند و بر شما ببخشايد و خدا آمرزنده و مهربان است و اگر بخواهند به تو خيانت کنند، پيش از اين هم به خدا خيانت کرده اند و [خدا تو را ] بر آنها مسلط ساخت و خداوند داناي حکيم است.
بنابراين، هرکس از آنان ايمان مي آورد، خونش حرمت پيدا مي کرد و هدف از تشريع جهاد و گرفتن اسير نيز همين امر است. با توجه به آنچه گفته شد در صورتي که اسير، ايمان نمي آورد، پايان اسارت او به يکي از طرق زير انجام مي گرفت:
اول- آزادي بدون قيد و شرط
در اين روش که فقها به «منّ» (منت نهادن) از آن ياد مي کنند، پيامبر با توجه به مصالح اسلام و مسلمين، اسرا را بدون هيچ شرط و يا دريافت مالي، آزاد مي فرمودند. 
در جنگ بدر، برخي از اسرا را به همين شکل رها کردند (الزحيلي، 1412 ق: 422). 
بسياري از سران قريش، پس از فتح مکه، توسط پيامبر آزاد شدند. آنها کساني بودند که بيشترين آزار را بر ايشان روا داشتند و در سيزده سال حضور در مکه، هر دسيسه اي که توانستند کردند و در نهايت نيز برنامه ترور رسول خدا را ترتيب دادند. اما پيامبر آنها را آزاد کرد و به آنها فرمود: «برويد که شما از آزادشدگان هستيد» (ابن اثير، بي تا: 298).
هنگامي که ماه مبارک رمضان حلول مي کرد، پيامبر دستور آزادي همه اسرا را صادر مي کردند (عاملي، 1403 ق، ج 6: 329). افرادي را نيز به دليل دارا بودن برخي صفات عالي و کمالات ،آزاد مي فرمودند (همان). ايشان هفتاد نفر از اسيران جنگ بدر را به شرط آنکه هرکدام به ده نفر از مسلمين خواندن و نوشتن بياموزند، آزاد نمودند (ابن اسحاق، 1361: 259).
دوم- دريافت فديه (1) 
يکي از رايج ترين روش ها در آزادي اسيران، دريافت فديه بود. در جنگ بدر، پيامبر اسلام بسياري از اسراي قريش را در مقابل دريافت فديه آزاد کردند (ابن اثير، بي تا: 148). (2)  

پاسخ را از سایت راسخون پیدا کردم

پاسخ سوال 2 تشریحی: 

شكوه وجود و مقام بلند امام حسن مجبتي عليه‏السلام و محبت و دوستي آن امام همام در روايات بسيار، تأكيد شده است. ابوهُرَيْرِه كه از راويان مشهور و قابل اعتماد اهل سنت است، روايت كرده: من در يكي از كوچه‏هاي مدينه به اتفاق پيامبر اكرم صلي‏الله‏عليه‏و‏آله مي‏رفتم، ناگهان ايشان برگشت و سه بار فرمود: طفل خردسال [من] كجاست؟ حسن بن علي را بخوانيد. حسن بن علي برخاست و پيش آمد. پيامبر خدا فرمود: «بار الها به حقيقت من او را دوست دارم، پس دوست بدار هر كس كه او را دوست دارد». 
ابوهريره مي‏گويد: «پس از اين گفتار پيامبر گرامي اسلام، هيچ كس را به اندازه حسن بن علي عليه‏السلام دوست نداشتم».  

« ذَهبي» كه از دانشمندان بزرگ اهل سنت است، در كتاب معروف خود به نام تَذْكِرَةُ‏الحُفّاظ از «ابي‏بكره» روايت كرده است كه: رسول خدا چنان بود كه هرگاه به نماز مي‏ايستاد، حسن مي‏آمد و بر پشت و يا گردن آن حضرت بالا مي‏رفت و رسول خدا صلي‏الله‏عليه‏و‏آله او را به آرامي بلند مي‏كرد كه نيفتد و اين كار بارها اتفاق مي‏افتاد و چون نماز آن حضرت به پايان مي‏رسيد، مردم كه از رفتار پيامبر متعجب بودند، مي‏گفتند: اي رسول خدا! ما نديديم كاري را كه با حسن انجام دادي، با هيچ كس ديگري تكرار كني. آن حضرت مي‏فرمود: آري، به راستي كه او گل خوشبوي من در دنياست و به حقيقت كه اين پسر من، سيد و بزرگ‏وار است.  

این سوال را نیز از سایت راسخون پاسخ دادم

پاسخ سوال 3 تشریحی :