نورآباد شهر کوچکی است که در استان فارس و غرب شیراز قرار گرفته و آب و هوای آن در شمال، سرد و در جنوب گرم است. بنابراین اگر قرار است همین روزها راهی این شهر شوید، می توانید در جنوب این شهر اقامت کنید و برای گشت و گذار سری هم به شمال آن بزنید.

برای سفر به نورآباد باید به شمال غربی استان فارس سفر کنید. جایی در نزدیکی استان کهگیلویه و بویراحمد که به لطف همین همسایگی آب و هوای متنوعی نصیب نورآباد شده است. به طوری که ارتفاعات شمال غربی این شهر بسیار سرد و جنوب غربی آن که با خلیج‌فارس حدود 40 کیلومتر فاصله دارد، بسیار گرم است و البته محدوده میانی شهر هوایی معتدل دارد!

در نورآباد ممسنی می توانید تپه های باستانی متعلق به پیش از تاریخ را ببینید. تپه نورآباد عمری به اندازه 4500 سال دارد و تل بختیاری که در فاصله 3 کیلومتری نورآباد قرار گرفته به هزاره پنجم قبل از میلاد می رسد. تل جوی نورآباد و تپه دیمه میل، تپه کوزه‌گران و تل بندو هم از دیگر تپه های ماقبل تاریخ این شهر هستند.

اما اگر گذارتان به این شهر افتاد، سری هم به شهرستان رستم در شمال غربی نورآباد بزنید که در آن نقش برجسته ای مشهور به کورنگون در نزدیکی روستاهای بابامیدان و زیردو قرار دارد. مرکز رستم، شهر مصیری است و در میانه‌‌ جاده‌ای که از مصیری به این روستاها می‌رسد، یک راه فرعی به سمت جنوب کشیده می‌شود.

سمت راست این جاده فرعی، کوه‌ها و صخره‌های بلند و کوتاه زیادی را خواهید دید که روی یکی از این کوه‌ها به نام کوه کورنگون و به ارتفاع تقریبی 100 متر، نگاره‌ای از دوره عیلامیان (17 قرن پیش) برجای مانده است.

بخش اصلی این نقش برجسته روایتگر پرستش یک زوج مقدس است و 72 تصویر کوچک و بزرگ دیگر در اطراف آن وجود دارد که به مرور زمان دچار فرسایش شده‌اند. جالب است بدانید که سنگ‌نگاره کورنگون، قدیمی‌ترین نگاره مذهبی شناخته شده است.

آتشکده میل اژدها

آتشکده میل اژدها هم یکی از آن جاهایی است که باید ببینید. این آتشکده در 7 کیلومتری غرب شهر نورآباد و در شمال غرب استان فارس قرار دارد و عمر آن به دوره اشکانی ها می رسد. ظاهر این بنا شبیه به برج زندان پاسارگاد یا کعبه زرتشت در نقش رستم است و بلندی آن به بیش از 7متر می رسد. باستان شناسان معتقدند که در این عمارت، آتش مقدس نگهداری می‌شده و از آنجا آتش را به سایر نقاط می‌بردند.

وجه تسمیه این برج هم به داستان ها و حکایت هایی برمی گردد که قدیمی ها درباره آن می گویند. بومی های منطقه معتقدند که در گذشته اژدهایی در شهر وجود داشته که در دره‌ای با نام تنگ اژدها، در نزدیکی این برج زندگی می‌کرده است.

اژدها گهگاه  برای رفع تشنگی خود سری به رودهای اطراف می زده و هر وقت اهالی از این ماجرا با خبر می شدند، بر طبل بزرگی می‌کوبیدند و مردم را خبردار می‌کردند تا از سر راه اژدها کنار بروند. اهالی می گویند که این طبل بزرگ تا چندسال پیش در نزدیکی برج قرار داشت، اما بعداً به موزه ملی ایران منتقل شد. در حوالی میل اژدها یک قبر بزرگ هم می بینید که حدود 100 کیلومتر با برج فاصله دارد و مردم می گویند این قبر متعلق به همان اژدهای پیر است!