عباس وراميني در سال 1333 ه.ش در محله پاچنار تهران چشم به جهان گشود. دوران كودكي را در ميان كودكان مستضعف محله زادگاهش سپري كرد. علاقه و ارادت او به «حسين بن علي(ع)» و شركت در تمام مراسم‌هاي عزاداري، او را به لقب عباس علمدار مفتخر ساخت. عباس پس از اخذ مدرك ديپلم و اتمام دوره سربازي در رشته «مددكاري اجتماعي» دانشگاه پذيرفته شد وي در ضمن تحصيل جهت خدمت به كودكان بي‌سرپرست به مراكز نگهداري آنها رفت و آمد داشت. همزمان با اوج‌گيري انقلاب اسلامي به جمع مبارزين پيوست و چندين مرتبه از طرف ساواك منزلش تفتيش شد با ورود امام خميني (ره) به كشور عزيزمان به مدت سه روز در بهشت زهرا (س) و محل استقرار امام (ره) نگهباني داد. پس از پيروزي انقلاب وراميني مسئوليت آموزش تاكتيك كميته انقلاب اسلامي را برعهده گرفت، سپس به جمع جهادگران پيوست و في‌سبيل‌الله براي كشاورزان روستاي سيستان و بلوچستان كار كرد. در زمان تسخير لانه جاسوسي به تهران بازگشت و به عنوان اولين نفر وارد سفارت آمريكا شد، در همين زمان مسئوليت آموزش نظامي دانشجويان پيرو خط امام را بر عهده گرفت و براي آنان اسلحه تهيه نمود. وراميني در سال 1358 با يكي از خواهران پيرو خط امام آشنا شد و با حضور در خدمت امام (ره) و قرائت خطبه عقد توسط ايشان زندگي مشترك خويش را آغاز نمود. او در همان سال به عضويت سپاه درآمد و در مركز آموزش سپاه منطقه به خدمت پرداخت. در زمان عمليات ثامن‌الائمه به جبهه شتافت. عباس در عمليات‌هاي بسياري شركت نمود.(1) در سال 1361 به دستور حاج همت و حاج احمد متوسليان به فرماندهي ستاد لشگر 27 محمد رسول‌الله (ص) منصوب شد و مدتي بعد به دستور آن دو بزرگوار رهسپار سفر حج گشت. سرانجام «مسئول ستاد سپاه 11 قدر و قرارگاه نجف اشرف» در عمليات والفجر 4 در منطقه پنجوين ارتفاعات كاني‌مانگا بر اثر اصابت ترشك خمپاره 60 به ناحيه پيشاني درتاريخ 28 /8/1362 به بيكران آسمان پركشيد. و مزارش را در بهشت زهرا قطعه 24 آسماني‌تر كرد.

منبع:كتاب بي‌كرانه‌ها، مجله فكه