سبک های نقاشی

پست-امپرسیونیسم

پس از امپرسيونيسم يا «پست امپرسيونيسم» را «ادراك گرايي الحاقي » هم خوانده اند. گروهي از نقاشان امپرسيونيست كوشيدند كه مرزهاي تازه اي را در هنر نقاشي به وجود آورند. ليكن اين كوشش، كوشش جمعي و براي هدفي خاص نبود. بدين جهت مكتب پست امپرسيونيسم را مرحله اي الحاقي از همان تحول امپرسيونيست ها تلقي مي كنند. ژرژ سورا، با شيوه «ديويز يونيزم» يا نقطه پردازي ، جنبه هاي علمي و فيزيك رنگ را وارد عالم نقاشي كرد. ون گوك ، گرايش هاي اكسپرسيونيستي را درآثارش نشان داد و با قلم زني هاي ديوانه وارش برسطح بوم، بيانگر جنون و عصيان عصر خويش شد.

معروفترین هنرمندان این سبک پل سزان، ونسان ونگوگ و پل گوگن بوده اند

خصوصيات مكتب پست امپرسيونيسم:
الف : پيروان اين مكتب درصدد پيشبرد انقلاب مانه و ادامه سبك امپرسيونيسم بودند.
ب : همانند نقاشان امپرسيونيست همچنان تجربيات معطوف به رنگ و نور را درآثارشان ادامه دادند.
ج : از لحاظ شيوه هاي بيان در نقاشي ، هريك از هنرمندان اين مكتب، روش خاص (سبك ) خود را درآثارشان ارائه دادند. گروهي برساختار و سازماندهي عوامل متشكله آثار خويش تأكيد داشته وبه هندسه اثر ومسائل مربوط به قوانين رياضي وتعادل و تناسب ونظم و هماهنگي سطوح و فرمها مي پرداختند وگروهي ديگر هم بدون اعتنا به طراحي و ساختمان فرمها، آزادانه تجربيات رنگيني را مي آفريدند.
د. هنرمندان اين مكتب پايه گذار مكاتب نقاشي فوويسم، كلاسيك نو، كوبيسم، سمبليسم و آبستره شدند.

چون انچنان فرقی با هم ندارند و شاید تشخیصشون سخت باشه و در حقیقت در راستای همون سبک امپرسیونیسم هستند ، در همین مرحله یک تعریف خلاصه ازش عنوان کردیم که نمونه کارها در کنار هم قرار بگیره

نمونه ای از نقاشی های پست-امپرسیونیسم از اثار ونگوک