فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿۲۴﴾پس انسان بايد به خوراك خود بنگرد (۲۴)
أَنَّا صَبَبْنَا
الْمَاء صَبًّا
﴿۲۵﴾كه ما آب
را به
صورت
بارشى فرو ريختيم
(۲۵)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا
﴿۲۶﴾
آنگاه زمين را با شكافتنى [لازم] شكافتيم
(۲۶)
فَأَنبَتْنَا
فِيهَا حَبًّا (
۲۷﴾پس در
آن
دانه رويانيديم
(۲۷)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا
﴿۲۸﴾
و انگور و سبزى
(۲۸)
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا(۲۹)
و زيتون
و
درخت
خرما
(۲۹)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿۳۰﴾و باغهاى انبوه (۳۰)
وَفَاكِهَةً
وَ أَبًّا
﴿۳۱﴾
و ميوه
و
چراگاه
(۳۱)
مَّتَاعًا لَّكُمْ
و
َلِأَنْعَامِكُمْ
﴿۳۲﴾
[تا وسيله] استفاده شما و دامهايتان باشد(
۳۲)
(سوره عبس)
به نظر شما این آیات چه چیزی را بیان می کنند؟
