انتشار اولین نتایج علمی تلسکوپ هرشل در 152 مقاله علمی

به گزارش خبرگزاری مهر، هرشل تنها رصدخانه فضایی است که یک دامنه وسیع از طیفهای مختلف را پوشش می دهد و به همین منظور می تواند اطلاعات مهمی در خصوص تشکیل ستارگان، تکامل کهکشانها و کیهان شناسی ارائه کند.

در شماره 16 جولای مجله تخصصی Astronomy and Astrophysics دانشمندان بین المللی در مجموع 152 مقاله را در خصوص اولین نتایج علمی این تلسکوپ ماهواره ای آژانس فضایی اروپا که 14 می 2009 پرتاب شد منتشر کردند.

این تحقیقات نشان می دهد که ماهواره هرشل موفق شده تصاویری از کهکشانهای قابل رویت بسیار قدیمی و دور را نشان دهد که شبیه به قطرات نورانی متراکمی در فاصله 3 تا 10 میلیارد سال نوری از زمین قرار گرفته اند و زمانی متولد شده اند که تشکیل ستارگان نسبت به جهان امروز رواج بیشتری داشت.

همچنین این تلسکوپ اطلاعاتی از یک پرورشگاه ستارگان بسیار نزدیک را که تنها در فاصله هزار سال نوری و در صورت فلکی عقاب واقع شده  ارسال کرده است.

این محل تشکیل ستارگان آنچنان پوشیده از گرد و غبار است که تاکنون هیچ یک از تلسکوپهای مادون قرمز موفق به رصد آن نشده بود.

براساس گزارش یونیورس تودی، در تصاویر هرشل از این منطقه 700 توده از گرد و غبار و گاز دیده می شوند که درواقع جنینهایی از ستارگان هستند. 100 توده از این تعداد در فازهای نهایی تشکیل خود قرار دارند. 

تصویر مربوط به سحابی جبار

این ماهواره همچنین از سحابی جبار نیز تصاویری تهیه کرده و در این سحابی مولکولهایی از آب، منواکسید کربن، فرم آلدئید، متانول، سیانید هیدروژن و اکسید گوگرد را شناسایی کرده است. تمام این مواد شاخصهای تشکیل دهنده ستارگان و سیارات هستند.

اطلاعات هرشل همچنین توانست راز گرد و غبار گمشده در کهکشانهای "توده سنبله" را حل کند.

در برخی از مناطق توده بسیار عظیم سنبله که حداقل از دو هزار و 500 کهکشان در فاصله 55 میلیون سال نوری از زمین تشکیل شده است گرد و غباری که در فضای بین ستارگان نفوذ می کند و عنصر سازنده و اساسی تشکیل ستارگان جدید به شمار می رود ناقص است و به نظر می رسد که مقداری از آن گمشده باشد.

تصویر مقایسه ای کهکشانهای مارپیچ و کهکشانهای بیضی شکل در بررسی گرد و غبار گمشده توده عظیم سنبله

این پدیده به خصوص در کهکشانهای بیضی شکل که در آنها رقم تشکیل ستارگان جدید بسیار پایین است خود را بیشتر نشان می دهد.

دانشمندان نشان دادند که این گرد و غبار به طور مداوم در کهکشانهای بیضی شکل تولید می شود اما به دلیل برخورد دانه های گرد و غبار و گاز گرمی که به این کهکشان نفوذ می کند نمی تواند بیش از 50 میلیون سال زنده بماند.