سوره نساء

سوره نساء

 إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِن بَعْدِهِ وَأَوْحَيْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإْسْحَقَ وَيَعْقُوبَ وَالأَسْبَاطِ وَعِيسَى وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَيْمَانَ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا «163» وَرُسُلاً قَدْ قَصَصْنَاهُمْ عَلَيْكَ مِن قَبْلُ وَرُسُلاً لَّمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ وَكَلَّمَ اللّهُ مُوسَى تَكْلِيمًا «164» رُّسُلاً مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَكَانَ اللّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا «165» لَّـكِنِ اللّهُ يَشْهَدُ بِمَا أَنزَلَ إِلَيْكَ أَنزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَالْمَلآئِكَةُ يَشْهَدُونَ وَكَفَى بِاللّهِ شَهِيدًا «166» إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ اللّهِ قَدْ ضَلُّواْ ضَلاَلاً بَعِيدًا «167» إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَظَلَمُواْ لَمْ يَكُنِ اللّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَلاَ لِيَهْدِيَهُمْ طَرِيقاً «168» إِلاَّ طَرِيقَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللّهِ يَسِيرًا «169» يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءكُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِن رَّبِّكُمْ فَآمِنُواْ خَيْرًا لَّكُمْ وَإِن تَكْفُرُواْ فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَكَانَ اللّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا «170»

ما به تو وحى كرديم ، همان گونه كه به نوح و پيامبران پس از او وحى كرديم ; و به ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و نوادگان [ داراى مقام نبوتشان ] و عيسى و ايوب و يونس و هارون و سليمان نيز وحى نموديم ; و به داود ، زبور داديم . « 163» و به پيامبرانى [ وحى كرديم ] كه سرگذشت آنان را پيش از اين براى توگفتيم ، و پيامبرانى [ را برانگيخته ايم ] كه سرگذشتشان را براى تو حكايت نكرده ايم . و خدا با موسى به صورتى ويژه و بىواسطه سخن گفت . « 164» پيامبرانى كه مژده رسان و بيم دهنده بودند تا مردم را [ در دنيا و آخرت در برابر خدا ] پس از فرستادن پيامبران ، عذر و بهانه و حجتى نباشد ; و خدا همواره تواناى شكست ناپذير و حكيم است . « 165» ولى [ در برابر كبرورزى و لجاجت اهل كتاب ، كه به حقّانيّت قرآن و رسالت تو گواهى نمي  دهند ] خدا به وسيله آنچه بر تو نازل كرده گواهى مي  دهد كه آن را به علم و دانش خود نازل كرده ، و [ نيز ] فرشتگان هم گواهى مي  دهند ، گرچه گواهى خدا كافى است . « 166» مسلماً كسانى كه كافر شدند و [ مردم را ] از راه خدا بازداشتند ، يقيناً به گمراهى دور و درازى دچار شده اند . « 167» بى ترديد كسانى كه كافر شدند و [ به آيات الهى ، به خود و به ديگران ] ستم ورزيدند ، خدا بر آن نيست كه آنان را بيامرزد و به راهى [ مستقيم و استوار ] هدايت كند . « 168» مگر به راه دوزخ كه در آن جاودانه اند ; و اين كار بر خدا آسان است . « 169» اى مردم ! البته پيامبرى از سوى پروردگارتان به درستى و راستى به سوى شما آمد ; پس به او ايمان آوريد كه به خير شماست . و اگر كفر ورزيد [ بدانيد كه خدا از شما و ايمانتان بى نياز است ] زيرا آنچه در آسمان ها و زمين است ، در سيطره مالكيّت و فرمانروايى خداست ، و خدا همواره دانا و حكيم است . « 170»