زندگی نامه علما

شيخ محمد باقر اصفهانى

 

(1234 ـ 1301 هـ. ق)

 

ولادت :

 

محمد باقر در سال 1234 هـ. ق چشم به جهان گشود و هنوز به سن ‏بلوغ نرسيده بود كه گرد يتيمى بر چهره‏اش نشست و پدرش را از دست داد و از آن پس مادرش كه زنى فاضل و دانشمند و دختر شيخ جعقر كاشف ‏الغطا بود سر پرستى او را به عهده گرفت.

 

تحصيلات :

 

او پس از ورود به سن بلوغ (حدود سال 1250) جهت ادامه تحصيل ‏راهى نجف شد و در كلاس درس اساتيد بزرگ به ‏تلمذ پرداخت و بعد از پايان تحصيلات به ‏اصفهان مراجعت نمود.

 

اساتيد :

 

شيخ محمد باقر اصفهانى از محضر اساتيدى چون : شيخ ‏حسن كاشف ‏الغطا (دايى) و شيخ ‏محمد حسن نجفى (صاحب جواهر) و شيخ مرتضى انصارى كسب فيض نموده است.

 

شاگردان :

 

دانش ‏پژوهان بسيارى در محفل درس شيخ شركت مى‏كردند كه از آن ‏جمله مى‏توان به : سيد اسماعيل صدر، سيد كاظم يزدى و شيخ ‏الشريعه اشاره كرد كه همگى از مراجع تقليد بودند.

 

تأليفات :

 

تاليفات ايشان ‏عبارت است از:
1 ـ رسالة فى حجية ‏الظن ‏الطريقى.
2 ـ لب ‏الاصول .
3 ـ لب ‏الفقه .

 

فعاليت :

 

شيخ محمد باقر اصفهانى بعد از مراجعت از نجف اشرف به اصفهان برگشت و به جاى پدر در مسجد شاه اصفهان (مسجد امام ‏خمينى كنونى) به اقامه نماز جماعت و ترويج ‏شعاير دينى پرداخت و پس ‏از فوت ديگر علماى اصفهان رياست و رهبرى دينى شهر به او واگذار شد. او براى حاكمانى كه از طرف شاهان قاجار براى شهر تعيين مى‏شدند ارزشى قائل نبود و خود به قضاوت بين مردم و اجراى احكام صادره ‏مى ‏پرداخت.

 

وفات :

 

شيخ محمد باقر اصفهانى در سال 1301 هـ .ق به قصد اقامت در مشاهد مشرفه راهى نجف اشرف شد و چند روز پس از ورود ايشان به نجف روح مباركش به ملكوت اعلا پيوست و جسم شريفش را در كنار مرقد امير المؤمنين (عليه السلام) اقامت گزي