زندگی نامه علما

آيت الله العظمى حاج شيخ بشير نجفى « دام ظله » www.alnajafy.com

ولادت

آيت الله بشير نجفى در سال 1361هـ.ق در يکى از شهرهاى هند (جالندهر) در خانواده اى که مملو از ايمان و تقوى و محبت اهل بيت (عليهم السلام )بود ديده به جهان گشود.
 

از همان ابتدا در سيماى او نشانه هاى بزرگى و رسيدن به مدارج بالاى علمى نماينگر بود. اين مهم به علت اهتمامى بود که پدر و مادر معظم استاد بر تربيت صحيح و اسلامى وى داشتند.
شيخ بشير نجفى مقدمات علوم حوزوى را در شهر لاهور نزد جد پدرى خود عالم بزرگوار محمد ابراهيم پاکستانى و عموى خود شيخ خادم حسين و همچنين علامه شيخ اختر عباس پاکستانى و علامه سيد رياض حسين نقوى و علامه سيد صفدر حسين نجفى شروع نمود.
سپس براى ادامه تحصيل به حوزه هزار ساله نجف اشرف رفت تا به چشيدن چشمه هاى علم الهى و مجاورت مولا و سرور خود امام على بن ابى طالب (عليه السلام) نايل گردد. و نزد اساتيد بزرگ و معروف آن زمان به فراگيرى علوم دينيه بپردازد. برخى از اساتيد شان عبارت بودند از:
1ـ شيخ محمد کاظم تبريزى
2ـ آيت الله العظمى سيد محمد روحانى
3ـ آيت الله العظمى سيد ابوالقاسم خوئى
ايشان پس از فراگيرى علوم، شروع به تدريس دروس سطح حوزه در سال 1388هـ.ق و پس از آن شروع به تدريس خارج فقه و اصول نمود.
به نقل شاگردان، استاد از دقت نظر کم نظيرى در تدريس برخوردار است و داراى قدرت بيان، روشن نمودن مطالب درسى و با ترتيب و اسلوب خاصى که به نتايج صحيح منتهى شود تدريس مى کنند. معانى سخت را با کلمات موجز بيان مى کنند تا از احتمال و اشتراک در الفاظ پرهيز شود.
استاد در رعايت اخلاق اسلامى بسيار کوشا هستند چنانچه کسانى که به معاشرت با ايشان نايل گشتند يا در مدت کمى با ايشان مجالست داشته اند اقرار مى کنند که وى در برابر مومنين بسيار متواضع و داراى کرامت نفس است و همواره اهل علم را مورد تعظيم و تکريم خود قرار مى دهد.
حضرت آيت الله شيخ بشير نجفى (دام ظله) هم اکنون در حوزه علميه نجف ساکن هستند و حوزه درس خارج فقه و اصول ايشان يكى از پر رونق ترين درس هاى حوزه علميه نجف مى باشد.
 

تأليفات

1- مناسك حج
2- وقفة مع مقلدى الموتى
3- مرقاة الأصول
4- الدين القيم (رساله عمليه)
5- شرح معالم الأصول
6- شرح كفاية الأصول
7- تنقيح الرواة
8- بحث مفصل در علم درايه
9- شرح منظومه حكيم سبزوارى
10- شرح مطالب قوانين درعلم اصول
11- تعليقه بر شرح تجريد
12- شرح بر بحث ارث از کتاب لمعه