معرفی کامل رشته های دانشگاهی ریاضی وفیزیک

ديباچه: بخش عمده‌اي از سيستم‌هاي زميني که سلامت و ايمني يک پرواز را تضمين مي‌کنند، تجهيزات الکترونيکي هستند. افرادي که با اين تجهيزات کار کرده و آنها را تعمير مي‌کنند بايد علاوه بر آشنايي با الکترونيک عمومي، با الکترونيک تخصصي هواپيما نيز آشنا باشند؛ يعني در سازمان هواپيمايي کشوري نياز به تلفيقي از يک دوره الکترونيک عمومي با الکترونيک تخصصي است. در ضمن، اين دوره آن‌قدر کوتاه نيست که بتوان به عنوان يک دوره کوتاه مدت، به فارغ‌التحصيلان کارداني يا کارشناسي برق آموزش داد. از اين رو، دوره تخصصي الکترونيک هواپيمايي در مقطع کارداني و کارشناسي در وزارت علوم ارائه شده است و فارغ‌التحصيلان اين رشته، با توجه به توان و تخصص خود، در سازمان هواپيمايي کشوري به کار گمارده مي‌شوند.دروس رشته الکترونيک هواپيمايي، به ويژه در مقطع کارشناسي، شباهت بسياري به دروس رشته مهندسي برق گرايش مخابرات دارد؛ يعني حدود 90% دروس اين دو رشته مشابه است و 10 يا حداکثر 15 درصد از دروس نيز دروس تخصصي الکترونيک هواپيما مثل دوره‌هاي تخصصي ILS، VOR يا دوره‌هاي مقررات ناوبري است. به همين دليل، فارغ‌التحصيل اين رشته به غير از صنعت هواپيمايي مي‌تواند در صنعت مخابرات نيز مشغول به فعاليت شود.
توانايي‌هاي لازم :
توانايي‌هاي لازم براي اين رشته مانند رشته اويونيک هواپيما است.
موقعيت شغلي در ايران :
سازمان هواپيمايي کشوري به تخصص‌ فارغ‌التحصيلان اين رشته‌، نياز بسياري دارد.مثلاً براي سيستم‌هاي زميني که در فرودگاه‌ها نصب مي‌شود يا نقاط کور داخل کشور مثل کوير که هواپيما از آنجا عبور مي‌کند و بايد بتواند موقعيت خود را در اين مناطق نيز به فرودگاه گزارش کند،‌ نياز به متخصصان الکترونيک هواپيما است؛ افرادي که به تعمير، نگهداري و سرويس سيستم‌هاي الکترونيکي موجود مي‌پردازند.
درس‌هاي اين رشته در طول تحصيل :
دروس پايه:
رياضي عمومي، رياضي کاربردي،‌ فيزيک.
دروس اصلي و تخصصي:
مدار الکتريکي، الکترونيک، مدارهاي منطقي، اندازه‌گيري الکتريکي، ماشين‌هاي الکتريکي، نقشه‌کشي صنعتي، برنامه‌نويسي کامپيوتر، اصول فرستنده و گيرنده، سيستم‌هاي کمک‌ناوبري، سيستم‌هاي مخابرات هواپيمايي، قوانين راديويي، زبان تخصصي هواپيمايي، کارآموزي CNS/ATM (بسياري از درس‌هاي اين رشته همراه با آزمايشگاه است)