حکیم ابو نصر
فارابی
فیلسوف ، ریاضی دان ، موسیقی دان ، منجم و طبیب ایرانی
(339 - 259 هجری شمسی ) ابوالنصر محمد بن طرخان بن اوزلغ الترکی
فیلسوف ، اندیشمند ، موسیقی دان ، هنرشناس و حکیم بزرگ در نیمه دوم قرن سوم هجری در
سال 259 در شهر فاراب ماوراءالنهر از توابع خراسان بر کناره رود سیحون در سرزمین
های تحت سلطه ترکان متولد شد. نحو و ادبیات عرب را نزد ابوبکر نحوی، معروف به ابن
سراج و علم طب را از یوحنا بن حیلان طبیب و منطق را در محضر مترجم و شارح بزرگ منطق،
ابوبشر متان بن یونس فرا گرفت. فارابی در سال 330 هجری به دمشق عزیمت نمود و پس از
چندی به سیف الدوله همدانی حاکم شیعی مذهب حلب پیوست و جلیس اهل ادب این دربار گشت.
فارابی سفر کوتاهی نیز به مصر داشت و پس از آن در حلب اقامت گزید و تا پایان عمر در
آنجا زندگی را به مطالعه و تحقیق سپری نمود و سرانجام در رجب 339 هجری در سن هشتاد
سالگی وفات یافت و پیکرش در دمشق دفن گردید. فارابی در زندگی روزمره اش بسیار
وارسته و متین بوده و از هر لحظه زندگی برای تهذیب نفس خود می کوشید و در نهایت
قناعت و سـادگی می زیست و رفاه و تنعم در زندگی دنیوی را هرگز دنبال نمی کرد. او در
فلسفه، منطق، ریاضی ، شعر ، موسیقی (نظری و عملی) و طبابت تبحر داشت و آورده اند که
به هفتاد زبان از جمله ترکی و فارسی و کردی و ... آشنایی داشت. برخی او را بزرگترین
فیلسوف مسلمان و پایه گذار فلسفه اسلامی می دانـند و شـان او در فلسـفه چـنان است
کـه او را معلم ثانی لقب نهاده اند.(ارسطو معلم اول است). بیش از یکصد اثر بزرگ و
کوچک را به او نسبت داده اند که از مشهورترین این آثار می توان به احصاء العلوم ،
آراء اهل مدینه الفاضله ، فصوص، ماهیت عقل و ... اشاره نمود.
..
..
..
