پاسخ به:امامت و وحدت اسلامی
چهارشنبه 22 تیر 1390 10:07 PM
| امامت و وحدت اسلامی 7 |
| اینها نیست مگر آن كه شیعه امامی الگوهایی دارد كه برای او درس هایی تا پایان تاریخ به یادگار گذاشته است. شیعه الگویی مثل علی ـ علیه السّلام ـ دارد كه معتقد است اگر به خاطر ربودن خلخال از پای زن یهودی, انسان بمیرد جا دارد. شیعه الگویی دارد مثل حسین بن علی ـ علیه السّلام ـ كه می گوید: « نه ظلم كن به كسی نه به زیر ظلم برو» كسی كه می گوید: « هیهات منّا الذله». كسی كه می گوید: مرگ سرخ به از زندگی ننگین است». كسی كه معتقد است به خاطر امربه معروف و نهی از منكر گاهی جان باید داد. بحث از امام در این زمان در حقیقت بحث از این الگوهاست. بحث از امامت در حقیقت بحث از الگو در تمام زمینه هاست: در زمینه عبادت, نظام خانواده, وظائف فردی و اجتماعی, و ... این الگو ها هستند كه آینده انسان را ترسیم كرده ورق می زنند. فرزند خردسالی كه از كودكی پرچم «هیهات منّا الذله» را بر پیشانی می بندد و در مجالس امام حسین ـ علیه السّلام ـ شركت كرده و او را الگوی خود می بیند, هرگز در سنین بالاتر زیر بار ذلت نمی رود, همان گونه مولایش حسین ـ علیه السّلام ـ چنین بود, نزدیكی به او همان, و نزدیك شدن به خدا همان, پس چه بهتر كه در الگو, بهترین ها انتخاب شوند, آنانی كه در طول عمر خود هرگز گناهی انجام نداده و هرگز خطا و اشتباهی از آنان سر زنده است. امام حقیقتی است كه برای انسان حقّ را از باطل , نیك از بد, مضر از مفید را تمییز می دهد. و با ارتباط به خط امامت است كه راه انسان از هر یك از دو طرف جدا می شود. اگر من پیرو حسین بن علی باشم هرگز دست بیعت به حاكم فاسق و فاجر نمی دهم, ولی اگر پیرو فردی مانند عبد الله بن عمر باشم, حاضرم حتی با دست حجاج بن یوسف ثقفی آن خون خوار معروف تاریخ هم بیعت كنم, همان گونه كه احمد بن حنبل با الگو قرار دادن عبدالله بن عمر, با متوكّل بیعت كرد. امامت است كه معیار ها و شعار ها را مشخص می كند. پس بحث از « امامت » و « غدیر » بحثی تاریخی و بی ثمر عقیم نیست, بحث روز است, بحثی است زنده كه حیات جامعه اسلامی بلكه بشری به آن وابسته است. امامت امری است كه با حقیقت و شالوده و روح انسانی ارتباط دارد. امامت مسیر و آینده انسان را روشن می كند، امامت مربوط به دنیا و آخرت انسان است, امامت حقیقتی است كه در جای جای زندگی انسان تأثیر گذار است. 6. انتخاب مذهب با دلیل و برهان آیا هر یك از ما مذهب خود را با دلیل و برهان و تحقیق انتخاب كرده ایم, یا این كه موروثی به دست ما رسیده است؟ چون پدر و مادرمان بر این مذهب و عقیده اند ما نیز چنین هستیم؟ آیا امامت از اصول اعتقادی نیست كه هر یك باید بر آن دلیل اقامه كنیم؟ چه عاملی باعث شده كه من این اعتقاد و مذهب را پذیرفته ام؟ آیا عامل قرآنی است یا حدیثی یا عقل سلیم قطعی یا تعصّبات قومی و قبیله ای و خانواده ای كه به هیچ اصلی تكیه ندارد؟ به چه دلیل مذاهب دیگر از مذهب من برتر نباشد؟ آیا در آینده بر این اعتقاداتی كه دارم مسئول نیستم؟ این ها سؤال هایی است كه ممكن است در ذهن هر كسی خطور كند و طبیعتاَ باید پاسخگوی آن بود پاسخ آن جز با بحث از امامت نخواهد بود, زیرا محور همه مذاهب بر مسئله امامت است. تقلید مذموم تقلید هر چند در برخی از موارد صحیح و ممدوح است؛ مثل تقلید جاهل ازعالم در مسائل فقهی, لكن در برخی از موارد دیگر صحیح نیست و مورد سرزنش عقل و شرع است, مثل تقلید جاهل از جاهل, یا تقلید عالم از عالم بر خلاف آنچه كه خود به آن نتیجه رسیده است. لذا قرآن كریم می فرماید: « وَ إذا قِیلَ لَهُم تَعالَوا إِلی ما أنزَلَ اللهُ وَ إِلی الرَّسُولِ قالُوا حَسبُنا ما وَجَدنا عَلَیهِ آباءَنا أوَ لَوْ كانَ آباؤُهُم لا یَعلَمُونَ شَیئاً وَ لا یَهتَدُونَ»؛[1]« و چون به آنان گفته شود: « به سوی آنچه خدا نازل كرده و به سوی پیامبر ( ش) بیایید», می گویند:« آنچه پدران خود را بر آن یافته ایم ما را بس است.» آیا هر چند پدرانشان چیزی نمی دانستند و هدایت نیافته بودند؟ و نیز می فرماید:« وَ كَذلِكَ ما أرسَلنا مِن قَبلِكَ فِی قَریَهٍ مِن نَذِیرٍ إِلّا قالّ مُترَفُوها إِنّا وَجَدنا آباءَنا عَلی آمهٍ و إنّا عَلی آثارِهِم مُقتَدُونَ»؛[2] « و بدین گونه در هیچ شهری پیش از تو هشدار دهنده ای نفرستادیم مگر آن كه خوش گذرانان آن گفتند: « ما پدران خود را بر آیینی (و راهی) یافته ایم و ما از پی ایشان راه سپاریم.» و نیز می فرماید: « یَومَ تُقَلَّبَ وُجُوهُهُم فِی النّارِ یَقُولُونَ یا لَیتَنا أطَعنا اللهَ وَ أطَعنَا الرَّسُولا* وَ قالُوا رَبَّنا إِنّا أطَعنا سادَتَنا وَ كُبَراءَنا فَأضَلُّونَا السَّبِیلا رَبَّنا آتِهِم ضِعفَینِ مِنَ العَذابِ العَنهُم لَعناً كَبِیراً»؛[3] « روزی كه چهره هایشان را در آتش زیر و رو می كنند, می گویند:« ای كاش ما فرمان خدا را فرمان می بردیم و پیامبر را اطاعت می كردیم.»؛ و می گویند:« پروردگارا, ما رؤسا و بزرگان خویش را اطاعت كردیم و ما را از راه به در كردند.»؛ پروردگارا, آنان را دو چندان عذاب ده ولعنتشان كن لعنتی بزرگ.» پیامبر اكرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: « امتی نباشید كه بگویید اگر مردم كار خوب كردند ما نیز خواهیم كرد و اگر مردم ظلم كردند ما نیز ظلم می كنیم. ولی خو را آماده كنید كه اگر مردم كار خوب كردند شما نیز چنین كنید و اگر بد كردند شما بد نكنید.»[4] 7. تعیین فرقه ناجیه پیامبر اكرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: « امت موسی بر هفتاد و یك فرقه متفرق شدند و امت عیسی بر هفتاد و دو فرقه و زود است كه امت من بر هفتاد و سه فرقه متفرق گردند, یك فرقه آنان اهل نجات و سایر فرقه ها در آتش دوزخ اند.»[5] می دانیم كه عمده اختلافات در مسئله امامت است و همین مسئله بود كه سر منشأ بسیاری از فرقه ها در جامعه اسلامی شده است. لذا برای آن كه به فرقه ناجیه برسیم باید از امامت و رهبری در جامعه اسلامی بحث كنیم. 8. شناخت امام زمان شیعه و سنی روایات فراوانی از پیامبر اكرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ به این مضمون نقل كرده اند كه هر كس وظیفه دارد تا امام زمان خود را بشناسد . پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: « هر كس بمیرد و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلیت از دنیا رفته است.»[6] و نیز فرمود: « هر كس بدون امام بمیرد به مردن جاهلیت از دنیا رفته است.»[7] از طرف دیگر می دانیم كه قیامت روزی است كه هر كس و گروهی با امام خود خوانده می شود و با او به جایگاه ابدی خود رهسپار می شود, خداوند متعال می فرماید: « یَومَ نَدعُوا كُلَّ أناسٍ بِإِمامِهِم»؛[8] « (یاد كن) روز را كه هر گروهی را با پیشوایان فرا می خوانیم.» پس باید با بحث از امامت, امام خود را بشناسیم, تا مردنمان مانند مردن جاهلیت نباشد و نیز امام خود را در روز قیامت مشخص كنیم. [1] . مائده(5) آیه 104. [2] . زحرف(43) آیه 23. [3] . احزاب(33) آیه 66 ـ 68. [4] . الترغیب و الترهیب, ج3, ص 341. [5] . سنن ابن ماجه, باب الفتن, حدیث 3991؛ سنن ترمذی, حدیث 2640. [6] . ینابیع الموده, ص 117؛ كافی, ج2, ص 20. [7] . سمند احمد, ج4, ص 96؛ مستدرك حاكم, ج1, ص 117, مجمع الزوائد, ج5, ص 218. [8] . ساراء(17) آیه 71. |
| علي اصغر رضواني- شيعه شناسي و پاسخ به شبهات, ص365 |
مدیر تالار مهدویت
مدیر تالار فلسفه و کلام
id l4i: hoosianp_rasekhoon
mail yahoo: hoosianp@yahoo.com
ان الوصول الی الله سفر لا یدرک الی بامتطاء الیل
رسیدن به لقاء پروردگار میسور نیست مگر با درک نشاهه شب
