معرفی ونقد کتاب از وبلاگ بست بوک

قصر به قصر

لویی فردینان سلین

مهدی سحابی

انتشارات مرکز

سلين توي كتاب هاي سفر به انتهاي شب و مرگ قسطي از دوران كودكي و جوانيش حرف زده و توي اين كتاب مي ياد و از دوران پيري و كهولتش مي گه و بدين ترتيب سه گانه زندگي نامه اش را تمام مي كنه . سلين را در روزهاي آخر عمر داريم كه پزشكي فقير هست كه از بيمارانش پول نمي گيره و در حقيقت بيماراني فقيرتر از خودش داره . سليني كه دچار مريضي و تب و هذيان مي شه و خاطرات قديم را پراكنده به ياد مي ياره . خاطراتي كه عمدتا برمي گرده به زماني كه آلمان دو سوم خاك فرانسه را اشغال كرد و دولت موقتي اونجا تشكيل داد دولتي توي قصر زيگمارينن و سلين دكتر اونها شد . از قصر مي گه و اون دوران از بدبختي ها فلاكت ها مصيبت ها انسان هاي دوره ي جنگ و ....فقط اينو ذكر كنم كه نحوه نوشتن مثل دو تا كتاب ديگه خاطره وار با مايه هاي طنز بديع نيست بلكه بيشتر شبيه كتاب دسته ی دلقک ها . جمله هاي مقطع مقطع و پراكنده هستش...

دوستش نداشتم كتاب تقريبا متوسطي بود . من آثار سلين و قلمش را دوست دارم ولي اين سبك نوشتن به نظرم يك بار اونم براي يك داستان كم حجم جواب گو بود ولي زندگي نامه اونم به اين مفصلي ديگه به عقيده من اين نثر براش كشش نداشت و نه تنها جذابيت ايجاد نمي كرد بلكه خيلي هم انسان را سردرگم مي كرد و دقت بالايي را مي طلبيد تا از داستان دور نيفتيد . به هر حال فكر كردم وقتي دو تا قسمت اولي زندگي نامه اش را خوندم بد نيست سراغ اين كتاب برم به خصوص كه گريزي به انتشارات جديد هم مي شه ولي خوب حالا مي گم اگه دو قسمت قبلي را خونديد حالا خيلي هم مقيد نباشيد به خوندن سومي . سلین این کتاب را هفت سال قبل از مرگش نوشته .

قسمت های زیبایی از کتاب

مردها قانون گذاری می کنند ، خانم ها به کار اصلی می رسند ، کار جدی : آرای عمومی !

هر چه قدر هم که اهل از خودگذشتگی باشی ، بدترین چیزها ممکن است سرت بیاید .

تاريخ را برنده ها مي نويسند .

اهل سياست همه ي عمر مثل دخترهاي جوان اند ... خوش آمدن !... خوش آمدن!...راي!  به يك مادمازل هيچ وقت نمي گوييد "آه كه شما چه قدر خوبيد !" نه ! مثل ماريانوي اوازخوان به اش مي گوييد  " واي كه در همه ي دنيا يكي مثل شما نيست !" اين حداقلي است كه ازتان قبول مي كند ! ... چهره ي سياسي هم اين طوري است !...

هميشه حق با آراي عمومي است ، به خصوص اگر حسابي احمقانه باشد ...

راستش را بخواهيد ، همين طوري بين خودمان ، آخر كارم دارد از شروعش هم بدتر مي شود ... گو اينكه شروعش هم همچو تعريفي نداشت

كله يك جور كارخانه است كه به ان خوبي كه آدم دلش مي خواهد كار نمي كند ...