معرفی کتاب از وبلاگ باشگاه کتاب

"سیالان یک کتاب ادبی و تاریخی نیست، سیالان یک نگاه است."

با این جمله نویسنده کاملا موافق نیستم. سیالان اگرچه یک نگاه است ولی نگاهی ادبی است. نگاهی ادبی به زادگاه نویسنده، الموت. الموتی که با چهار عنصر سیالان، شاهرود، آسمان و عقاب در هم آمیخته و همنشین دیرینه هر الموتی تباری است.

سی یالان خواننده را یاد کویر و هبوط دکتر شریعتی می اندازد. تاثیر نوشته های دکتر شریعتی در نوشتار نویسنده محدود به اثرات غیر مستقیمی مثل اربعه ها و نوع نگاه به طبیعت نمی شود بلکه در همان صفحه ابتدایی قصل "با مخاطب های آشنا"ی کتاب بخشی از نوشته های کتاب هبوط در کویر راعینا" ذکر کرده است.

چهار عنصر سیالان، شاهرود، آسمان و عقاب، چهار فصل از کتاب را تشکیل می دهند و باقی فصول عبارتند از: شالیزار، سمفونی یاغ، خانه های کاه گلی، گندمزار، دریاچه اوان، بر ویرانه های قلعه الموت، حکایت پدر و بر خرابه های قلعه لمسر.

سیالان کتاب خوبی است ولی ای کاش علی رشوند به جای اول شخص از ضمیر سوم شخص استفاده می کرد تا این قدر "من" های نوشته اش زیاد نشود.