اشعار محلي بوشهري

سیل مو تیرمویه و چال لپت کال مو بی

خوشی یات مال خوت و درد و غمت مال مو بی

از همو روزی که سیلم سر رات نا گیری کرد

عشق هم پی مو رو افتاد و پر و بال مو بی

تا می کردی سر جات شیطونی و جا گور زنی

اوضی جیر کنی و قاره و جنجال مو بی

وقتی پی سیل اول کردی او رو گیشت دلم

خنده ی کنج لبت شکر بنگال مو بی

یادتن رد می شدم داخل کیچه ی خنکو

از تو چیشوک کیچول سیل تو دنبال مو بی

تا به سر پنجه کشیدُم مو سی تو ناقه ی عشق

هیچ پس سال نِبیدُم و همش سال مو بی

ای که انداختی تو مهرت لیسه تو کُل دلُم

همیشه عشق تو سیم یال و کوپال مو بی

خنجر قهر تو هر وختی که دومن می یومد

همیشه جاش تو دل و تخت سینه ی گال مو بی

دیگه بس کن سی (خلیلو )ای همه ناز و ادا