حمل و نقل بین وجهی و حمل و نقل زمینی

مدیریت حمل و نقل بین وجهی

مهمترین جنبه حمل بین وجهی تجهیزات آن نیست؛ بلکه مسائل عملیاتی و مدیریتی آن است. به طور سنتی یک بنگاه کاربری به عنوان یک بنگاه مستقل فعالیت می کند. شرکت کشتیرانی نگران حمل دریایی بار و شرکت حمل و نقل زمینی نگران حمل زمینی بار است و به این سان سایر بنگاه ها نیز به نگرانی های مربوط به حوزه فعالیت خود مبتلا هستند. حمل و نقل بین وجهی مستلزم هماهنگی بین چند بنگاه باربری است. گاهی این چند بنگاه یکی هستند؛ اما معمولاً مستقل بوده یا حداقل شرکت های جانبی در یک بنگاه اصلی هستند.

علت اهمیت این موضوع چیست؟ حمل بین وجهی مستلزم همکاری و هماهنگی بین گروه های گوناگون از بنگاه ها در سطحی است که به ندرت در رشته فعالیت های دیگر دیده می شود. همه ما از مشکلات یک سازمان آگاهی داریم. اداره یک سازمان در همکاری نزدیک با سایرین تا جایی که انتقال هر یک از صدها محموله هماهنگ شود، وظیفه کاملاً خطیری است. همچنین شرکت های مختلف اغلب دارای سازمان، ساختار و فرهنگ بسیار متفاوتی هستند. شرکت های حمل ریلی بسیار متفاوت تر از شرکت های حمل جاده ای بار و هر دوی اینها متفاوت از بنگاه های حمل دریایی هستند.

بنگاه های حمل بین وجهی چه بنگاه هایی هستند؟ گاهی پدید آمدن این بنگاه ها براساس دارایی های آنهاست، مانند بنگاه های حمل و نقل دریایی که برای انجام خدمات حمل و نقل گسترش می یابند. این وضعیت برای بنگاه های حمل کانتینری دریایی که عمدتاً محموله ها را به صورت حمل بین وجهی جابجا می کنند، وجود دارد. گاهی بنگاه های حمل جاده ای و ریلی، خدمات حمل بین وجهی ارائه می دهند؛ اما این موضع برای آنها آنچنان حیاتی نیست. بنگاه هایی نیز وجود دارند که هیچ نوع دارایی ای ندارند و تنها به ارائه خدمات حمل بین وجهی می پردازند. آنها به ایجاد هماهنگی محموله ها بین سایر بنگاه های باربری می پردازند. گاهی این کار از طریق خرید جا و ظرفیت سایر بنگاه های باربری با نرخ عمده فروشی صورت می گیرد. یکی از ویژگی های بارز بنگاه های باربری حمل بین وجهی، نظام اطلاعاتی پیشرفته آنها است. آنها نیازمند پردازش یکسری اطلاعات و در شرایطی هستند که تحت فشار محدودیت زمانی ایجاد و حفظ هماهنگی باربری قرار دارند. این بدان معنا است که نظام اطلاعاتی در این زمینه به طور استثنایی دارای اهمیت است. این موضوع بعداً در فصل شانزدهم مورد بحث قرار می گیرد.