حمل و نقل بین وجهی و حمل و نقل زمینی

حمل بین وجهی یکی از پیچیده ترین شکل حمل و نقل است. حمل بین وجهی در واقع یکی از روشهای حمل و نقل محسوب نمی شود؛ بلکه فن ترکیب روش های مختلف حمل و نقل به منظور دستیابی به کاراترین نوع جابجایی کالا است. در حالی که روش های حمل و نقل دارای پیشینه طولانی است، حمل بین وجهی از مهمترین تحولات توسعه فضای کسب و کار جهانی در دهه های اخیر محسوب می شود. بخش اول در این فصل، نحوه عملکرد شبکه حمل بین وجهی و اثر آن بر بهبود عملکرد کلی حمل و نقل مورد بحث قرار می گیرد.

بخش دوم این فصل شامل روش های مختلف حمل و نقل زمینی است. با وجود اینکه این مباحث ذاتاً حمل و نقل بین وجهی محسوب نمی شوند؛ اما تقریباً هر نوع حرکت در حمل بین وجهی شامل یک بخش حمل و نقل زمینی است.

حمل بین وجهی چیست؟

حمل بین وجهی نوعی روش حمل و نقل نیست؛ بلکه نظام هماهنگ کننده روش های مختلف حمل و نقل برای محموله ها است. اگرچه حمل بین وجهی روشی برای یکپارچه ساختن روش های حمل و نقل آبی، زمینی و ریلی است، اما به عنوان سیستمی که در آن بازده مجموع کل بزرگتر از بازده هر یک از بخش ها است، دارای اهمیت بسیاری است.

تعریف ادبی حمل بین وجهی عبارت است از “ استفاده از بیش از یک روش حمل و نقل” که می توان از ریشه کلمات بین وجهی به این تعریف رسید؛ اما تعریف واقعی تر عبارت است از: “یک جابجایی که در آن از روشهای متفاوت و هماهنگ حمل و نقل استفاده می شود.” موضوع در اینجا این نیست که روش های متعدد حمل و نقل مورد استفاده قرار می گیرند؛ بلکه تأکید بر هماهنگ بودن بین وجوه آنها است، به طوری که هر مرحله سفر با مرحله دیگر دارای هماهنگی است. این تعریف کامل نیست؛ زیرا زمانی که به حمل بین وجهی فکر می کنیم، اولین چیزی که به ذهن می رسد، محموله های کانتینری است. درک عمومی از حمل بین وجهی استفاده از کانتینرهای به کار رفته در عملیات جابجایی هماهنگ شده و با به کارگیری روش های چندگانه حمل و نقل است.