مدل سازی حمل و نقل/ استفاده از زمین

TLUM دو جزء اصلی دارد. جزء استفاده از زمین که بر پایه محل سکونت، صنعتی و یا بازرگانی می باشد پایدارتر از جزء حمل و نقل است که پویا است. بیشتر TLUM به صورت منطقه ای به کار گرفته شده است بخصوص در سطح شهر که پیچیده تر می باشد. مدلسازی اجزای حمل و نقل بر 4 مرحله برای تخمین تقاضای مسافرت تقسیم می شود. از جایی که جابجایی ها سرچشمه می گیرند چگونگی تخصیص آنها و انواع مورد استفاده قرار گرفته اند :

·  مرحله اول ایجاد سفر نام دارد و با نرخ سفر در مرحله منطقه ای سر و کار دارد. رایج ترین روش ها برای تولید سفر، تقسیم بندی ضربدری و تحلیل رگرسیون چندگانه است. تقسیم بندی ضربدری در پی شناخت گروه های اقتصادی- اجتماعی خاص در جامعه می باشد کهشخصیت های تولید سفر دارند. تولید سفر نتیجه اجرای این موضوع در یک منطقه است. تحلیل رگرسیون تعداد سفرهای یک منطقه را بعنوان یکسری متغیر مستقل تمین می زند.

·  مرحله دوم به توزیه سفر اشاره دارد و با الگوهای جابجایی فضایی سروکار دارد ارتباطی لسا بین علل سفر و مقاصد. رایجترین تکنیک برای تخمین توزیع سفر مدل جاذبه زمین است. انواع مختلفی از مدل جاذبه و تکنیک های اندازه گیری آن وجود دارد. تقسیم بندی ضربدری و رگرسیون چندگانه برای تخمین تعداد سفری است که یک منطقه، جذب خود خواهد کرد.

·  مرحله سوم فاصله کیفی است. نسبت سفرهای انجام شده با اتومبیل و مسافر، ترانزیت، موتورسیکلت و پیاده است. مدلسازی لاگیت بعنوان ارزیابی ترجیح هر کاربر استفاده می شود.

·  در نهایت زمانی که جابجایی های الگوی فضا بوسیله روش های گوناگون تخمین زده شد، سفرها در هر روش حمل و نقل مشخص می شود. این موضوع بوسیله استفاده از فعالیت های روش های تحقیق با هدف حداقل سازی هزینه های سفر یا زمان در یک شبکه حمل و نقل انجام شده است.