کودکان فلج مغزي

قسمت اول
کودک فلج مغزي يک کودک استثنايي است. او نيز مانند همه کودکان ديگر در مجموعه اي بسيار منحصر به فرد از نقاط قوت و ضعف ، و شخصيتي کاملا مخصوص به خود به دنيا آمده است.
فلج مغزي يکي از انواع معلوليت هاي جسمي - حرکتي است که براي ناميدن مجموعه اي از ناهنجاري هاي گوناگون که در توانايي حرکت ، حفظ وضعيت و تعادل کودک تاثير مي گذارد به کار مي رود . اين ناهنجاري ها در اثر يک ضربه مغزي که پيش از تولد ، در حين تولد ، و يا در نخستين سال هاي زندگي کودک حادث مي شود پديد مي آيد . از آنجا که فلج مغزي بر رشد کودک نيز تاثير مي گذارد ، آن را معلوليت رشدي نيز مي نامند . در بيشتر اوقات اتفاق مي افتد که کودکان فلج مغزي افزون بر معلوليت هاي حرکتي به عوارض ديگري که رشد و فراگيري آنها را نيز محدود مي کند دچار مي شوند . به اين دليل که همان ضربه مغزي که باعث بروز مشکلات در کشيدگي (تون) عضلاني يا حرکات غيرعادي مي شود، در ايجاد اختلالاتي همچون عقب ماندگي ذهني ، حمله ، تشنج ، اختلالات يادگيري ، بينايي و شنوايي نيز مي تواند موثر باشد . اين عوارض همچنين مي تواند قدرت يادگيري ، گفتار و زبان و مهارت هاي ديگر را دشوار سازد .

تعريف فلج مغزي
حالتي است که با خصوصياتي نظير ، فلج ، ضعف ، عدم هماهنگي ، و نابهنجاري هاي حرکتي همراه است .
فلج مغزي يک اصطلاح کلي است که شامل گروهي از ضايعات مزمن مي شود که کنترل حرکتي فرد را مختل مي کنند. اختلال حرکتي ناشي از اين ضايعه در سال هاي اوليه زندگي ظاهر مي شود. اين بيماري به دليل نقصان تکامل يا آسيب به مناطق حرکتي مغز بوجود مي آيد که در نتيجه آن اين مناطق قادر به کنترل حرکتي و وضعيت بدني فرد نمي باشند .
فلج مغزي يک اختلال حرکتي ناشي از ضايعه يا نقيصه اي غيرپيشرونده در مغز است که پيش از تولد ، حين تولد و يا در اوايل شيرخواري رخ مي دهد .
فلج مغزي بيماري يا مرض واگيردار نبوده ، وخيم تر نمي شود ، اما در طول زندگي با کودک مبتلا همراه است و باعث اختلال در عملکرد ماهيچه ها و حتي صحبت کردن ، غذا خوردن ، بازي کردن او مي گردد .

درجه شيوع
آمارهايي وجود دارد که نشان مي دهد ، از هر 1000 کودکي که متولد مي شوند ، در حدود 2 مورد از آنها به فلج مغزي دچار هستند . اين رقم معادل 15 درصد کل جمعيت کودکان است .
آمارها نشان مي دهند هر سال حدود 6500 کودک پيش دبستاني در ايالات متحده به عنوان فلج مغزي تشخيص داده مي شوند .
در حدود 500/000 نفر از مردم آمريکا به درجاتي از فلج مغزي مبتلا هستند .

علائم فلج مغزي
علائم فلج مغزي از يک فرد به فرد ديگر متفاوت است و با گذشت زمان ممکن است تغيير نکنند. بعضي از افراد مبتلا به فلج مغزي ممکن است به مشکلات گفتاري (يا ديس آرتريا ، يعني ناتواني در کنترل و هماهنگ کردن ماهيچه هاي مورد نياز جهت صحبت کردن) يا بيماري هاي ديگري از قبيل تشنج ، آسيب ذهني ، اختلال يادگيري و تاخير رشدي نيز مبتلا باشند .
با وجود اينکه فلج مغزي يک ضايعه پيشرونده نيست ، اثرات فلج مغزي ممکن است در طي زمان تغيير نمايد ، گاهي اوقات تعدادي از اين علائم بهبود مي يابد . براي مثال کودکي که اندام هاي فوقاني يا دست هاي او دچار اختلال است ممکن است توانايي لازم را براي نوشتن و پوشيدن لباس بدست آورد ، در حالي که در بعضي از کودکان ممکن است سختي عضلات منجر به بروز مشکلاتي در لگن و ستون فقرات شود که نيازمند جراحي ارتوپدي باشد .
در صورت عدم مراقبت توانبخشي و انجام تمرينات صحيح ، بالا رفتن سن کودکان مبتلا به فلج مغزي مي تواند منجر به ايجاد مشکلات و عوارضي از قبيل اشکال در غذا خوردن ، کنترل ضعيف ادرار و مشکلات تنفسي و زخم هاي بستر در آنان شود .
علائم اوليه فلج مغزي معمولا قبل از 3 سالگي ظاهر مي شوند. نوزاد مبتلا به فلج مغزي اغلب در مقايسه با کودکان عادي کندتر به مراحل رشدي خويش از قبيل غلتيدن ، نشستن ، چهار پا رفتن ، لبخند زدن و ... دست پيدا مي کنند.
برخي از اين علائم عبارتند از :
- سفتي عضلات
- حرکات غير طبيعي
- اشکال در مهارت هاي حرکتي درشت از قبيل راه رفتن يا دويدن
- اشکال در مهارت هاي حرکتي ظريف از قبيل نوشتن يا باز و بسته کردن دکمه هاي لباس
- اشکال در مهارت هاي ادراکي و حسي (نظير اختلال در بينايي و شنوايي)
- عدم تعادل گردن
- مشکلات بلع
- جاري شدن دائم آب دهان
- درگيري عضلات گردن و فک