یت الله گلپایگانی در نگاه بزرگان

آیت الله محمد امامی کاشانی

 

آن جمله ای که در حدیث شریف می بینید؛

« و اما من کان من الفقهاء حافظاً لدینه صانئا لنفسه مخالفاً لهواه مطیعاً لامر مولاه. » به راستی در ایشان تجلی کامل داشت. مخالفاً لهواه مطیعاً لامر مولاه بودند.

و آن توقیع حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) که می فرماید:

« و اما الحوادث الواقعه فارجعوا فیها الی روات احادیثنا فانهم حجتی علیکم و انا حجة الله علیهم. » ایشان مصداقش بودند.

ایشان حجت بر مردم بودند و امام عصر(ارواحنا لمقدمه الفداء) حجت برایشان بودند این چیزی است و حقیقتی است که بر خواص حوزه های علمیه و فضلاء و طلاب پوشیده نیست.

از نظر بعد سیاسی درست همکلام با امام  بودند. حتی وقتی امام در تبعید بودند. نفس کشی در ایران نبود، تنهای صدایی که از حلقومی برمی خواست صدای ایشان بود ...