دل مـجـروح را شفــا قــرآن

دل پــــــــر درد را دوا قــــــرآن

تـو كلام خـدای را بـی‎شك

گر نیی طوطی و حمار و اشك

اصل ایمان و ركن تقوی دان

كان یاقـوت و گنـج معنـی دان

هست قانون حكمـت حكما

هســت معـیــار عـادت علـما

نزهت جانها ستایش اوست

سلـوت عقلها نمایش اوست

آیــت او شفـــای جـان تقی

رایتـش درد و اندهای شقی

عقل و نفس از نهاد او حاجز

فصـحــا از طــریـــق آن عاجز

عقل كـل را فكنده در شدت

نفـس كل را نشانده در عدت