شعر «تشنه لب»
دوشنبه 23 خرداد 1390 9:38 PM
ای خــــــــداونــــــد توانـــــــای مبیــــــــن خالــــــق امکــــــــــان و رب العالمیــــــــن
اندر این دنیای بــــــــی مهــــــر و وفــــــا مـــــــــن گرفتـــــــارم به دام مشرکیـــــــن
باب من باشد علــــی موســـــی الرضــــــا از لقب باشــــم جـــــــــواد العـــــــارفیـــــن
از ستـــمــــــهـــــای عــــدوی نابــــکــــــار روز و شب باشم ز دشمـــــن دل غمیــــــن
سینه ام مجــــــــروح و قلبــــــم داغــــــدار گشتـــه از ظلــــــم و جفــــــای خائنیـــــــن
باعث قتلـــــــــم شـــــده ملعــــــونــــــه ای کودکـــانم گشتــــــه بی یـــــار و معیــــــــن
بــــود ام الفضــــــــل ملعــــــــونه دغــــــا ریخت در کامم ، ستمگـــــر ، زهر کیـــــــن
پس در حجــــره به روی شــــــاه بســـــت گشت غمگیــــــن ، ان وصـــی مرسلیـــــن
هر چه گفتا ، از عطــــــش دل سوختـــــــه شورشـــــی افتــــــاد در عــــــرش بریــــــن
کام عطشان همچـــــو جــــــد اطهــــــرش تشنه لب جـــــــان داد ان حامـــــی دیــــــن
-----------------------------------------------------------------------
منبع : شبکه اطلاع رسانی امام جواد علیه السلام
برای ِ زیستن دو قلب لازم است
قلبی که دوست بدارد، قلبی که دوست‌اش بدارند
قلبی که هدیه کند، قلبی که بپذیرد
قلبی که بگوید، قلبی که جواب بگوید
قلبی برای ِ من، قلبی برای ِ انسانی که من می‌خواهم
تا انسان را در کنار ِ خود حس کنم.
