بیوگرافی بازیگران و هنرپیشه

چارلتون هستون
 
چارلتـن هستن که در ۸۴ سالگی درگذشت از دیـد بسیاری از علاقمندان سینما چهره‌ای فراتر از ابعاد زندگی داشت؛

 با آرواره‌های تراشیده، ‌شانه‌های پهن و صدایی پرطنین و البته نقش‌آفرینی‌هایی که برای همیشه در تاریخ سینما به یادگار می‌ماند.‌

‌‌ ‌بنا به اعلام آسوشیتدپرس، هستن سال ۲۰۰۲ فاش کرد نشانه‌هایی از بیماری آلزایمر در او دیده می‌شود و افزود "باید شجاعت خود را حفظ کنم و در ‌عین حال به یک اندازه تسلیم شوم." او با قامت تنومند، چهره خوش‌ترکیب و صدای پرطنین خود گزینه‌ای مناسب برای حضور در نقش شخصیت‌های ‌مذهبی و تاریخی در هالیوود سال‌های۱۹۵۰ و۱۹۶۰ بود.

هستن اغلب می‌گفت: "چهره من به یک قرن دیگر تعلق دارد.‌‌"‌بازیگر فقید در دنیای خارج از تصویر نیز نقش یک رهبر را داشت. او مدتی رئیس انجمن بازیگران و موسسه فیلم آمریکا بود و در سال‌های۱۹۵۰ با ‌جنبش حقوق بشر همراه شد، اما هر چه سن‌اش بالاتر رفت بیشتر دیدگاههای محافظه‌کارانه پیدا کرد و به حمایت از نامزدهای محافظه‌کار پرداخت.‌‌او در۱۹۹۸ رئیس انجمن ملی تفنگ شد و در آگهی‌های تبلیغاتی تفنگ به دست ژست گرفت و به بیل کلینتن رئیس جمهور وقت آمریکا نیز طعنه زد. ‌هستن که مایکل مور فیلمساز جنجالی آمریکا در مستند "بولینگ برای کلمباین" آشکارا ریاست او را بر انجمن ملی تفنگ زیر سئوال برد، آوریل ۲۰۰۳ ‌از ریاست این انجمن کناره‌گیری کرد و به اعضا گفت تمام لحظه‌های پنج سال ریاست خود را دوست داشت.‌‌‌

هستن اواخر همان سال مدال آزادی ریاست جمهوری را دریافت کرد که بالاترین نشان شهروندی ایالات متحده است. دشمنی دیرین او با اد آسنر دیگر ‌بازیگر آمریکایی که آشکارا یک دموکرات بود و دو دوره ریاست انجمن بازیگران آمریکا را به عهده داشت، بر کسی پوشیده نبود. فعالیت‌های هستن در ‌سال‌های پایانی عمر عملا دستاوردهای او را به عنوان یک بازیگر که خیلی هم قابل ملاحظه بود، تحت‌الشعاع قرار داد.‌‌ستاره هالیوود حضور پرقدرت خود را در اختیار تعدادی از تحسین‌شده‌ترین و موفقترین فیلم‌های نیمه میانی قرن بیستم قرار داد. "بن هور" به کارگردانی ‌ویلیام وایلر سال۱۹۶۰ برنده ۱۱ جایزه اسکار شد که از این نظر تنها دو فیلم جدیدتر "تایتانیک" ۱۹۹۷ و "ارباب حلقه‌ها: بازگشت پادشاه" با این فیلم ‌پهلو می‌زنند. "ده فرمان"، "ال سید"، "۵۵ روز در پکن"، "سیاره میمون‌ها" و "زمین لرزه" دیگرفیلم های موفق او بودند.‌‌‌

هـسـتـــن هـمـیـشــه دوســت داشــت در مــورد تـعــدادی از شخصیت‌های تاریخی که به نقش آنها ظاهر شده بود حرف بزند؛ افرادی چون اندرو جکسن "(بانوی رئیس ‌جمهور" و "دزد دریایی)"، حضرت موسی (ده فرمان)، نقش اصلی فیلم "ال سید"، یحیی تعمیددهنده (بزرگترین داستان عالم)، میکل‌آنژ (رنج و ‌سرمستی)،

ژنرال گوردون (خارطوم)، "مارک آنتونی "(جولیوس سزار" و "آنتونی و کلئوپاترا)"، کاردینال ریشلیو (سه تفنگدار) و هنری هشتم ‌‌(شاهزاده و گدا‌.)‌هستن چهارم اکتبر ۱۹۲۳ با نام چارلز کارتر در حومه شیکاگو به دنیا آمد و در بیشه‌زارهای میشیگان بی‌آنکه همبازی داشته باشد بزرگ شد.

چارلز ‌جوان کتاب‌های ماجرایی می‌خواند و همان حال که با تفنگ اسباب‌بازی خود این طرف و آن طرف پرسه می‌زد، بازی‌های خاص خود را ابداع می‌کرد. ‌ پدر و مادر چارلز از هم جدا شدند و مادرش با چستر هستن سرپرست کارخانه‌ای در ایلینویز ازدواج کرد.

‌‌‌چارلز که بسیار خجالتی بود در شهر بزرگ احساس راحتی نمی‌کرد و نمی‌توانست خود را با دبیرستان جدید وفق بدهد. او به ناچار به واحد تئاتر مدرسه ‌پناه برد. هستن بعدها نام فامیل ناپدری را برای خود برگزید و در ۱۹۴۱ بورسیه بازیگری دانشگاه نورث‌وسترن را به دست آورد.‌‌هستن به عنوان بازیگر اولین بار در دو فیلم مستقل ساخته دیوید برادلی همکلاسی خود در دانشکده ظاهر شد.

او در ۱۹۴۲ نقش اصلی فیلمPeer Gynt ‌ ‌را بازی کرد و در نسخه۱۹۴۲ برادلی از "جولیوس سزار" به نقش مارک آنتونی ظاهر شد. او برای این فیلم هفته ای ۵۰ دلار می‌گرفت.‌‌هال بی. والیس تهیه‌کننده فیلم معروف "کازابلانکا" در ۱۹۵۰ هستن را در فیلم تلویزیونی "بلندی‌های بادگیر" دید و به او پیشنهاد کرد با او قرارداد ببندد. ‌همسرش لیدیا کلارک که او نیز یک بازیگر بود به هستن یادآوری کرد که آنها تصمیم گرفته بودند کار خود را در تئاتر و تلویزیون دنبال کنند، اما او ‌پاسخ داد: "خب، شاید فقط در حد یک فیلم تا ببینیم کار در سینما چطور است.

‌‌"‌فیلم نوآر "شهر تاریک" تولید سال ۱۹۵۰ اولین فیلم هالیوودی هستن بود. سسیل بی. دمیل سپس او را برای بازی در نقش رئیس یک سیرک بزرگ در ‌فیلم "بزرگترین نمایش زمین" برگزید که در۱۹۵۲ به عنوان بهترین فیلم از نگاه آکادمی فیلم آمریکا انتخاب شد.‌‌‌هستن در ادامه تا نیمه‌های دهه ۱۹۵۰در فیلم‌هایی چون "وحشی"، "روبی جنتری"، "بانوی رئیس جمهور‌‌"‌، Pony Express‌ (‌به نقش بوفالو بیل)، ‌‌"پیکان"، "بد برای دیگری"، "جنگل برهنه"، "راز اینکاها"، "افق‌های دور"، جنگ شخصی سرگرد بنسن" و "لوسی گالانت" نقش‌آفرینی کرد.‌‌‌بیشتر این فیلم‌ها آثاری کم‌هزینه و فراموش‌شدنی بودند و به نظر می‌رسید هستن ستاره معمولی فیلم‌های اکشن باقی بماند.

اینجا بود که دمیل رئیس ‌قدیمی‌اش به داد او رسید. فیلمساز نامدار خیلی وقت بود به فکر ساخت نسخه‌ جدید و کاملا متفاوت فیلم "ده فرمان" بود که قبلا در ۱۹۲۳ و در عصر ‌سینمای صامت به تصویر کشیده بود.‌‌‌دمیل می‌خواست در "ده فرمان" جدید داستان‌های کتاب مقدس را با روایت مدرن تلفیق کند. او کاملا تحت تاثیر شباهت چهره هستن با تندیس میکل‌آنژ از ‌حضرت موسی (ع) قرار گرفته و بخصوص شباهت بینی شکسته هستن با آن مجسمه برایش جالب بود، اما پیش از انتخاب این بازیگر برای نقش موسی ‌مدت‌ها از او تست گرفت.

فریزر کلارک هستن فرزند تازه به دنیا آمده هستن نیز نقش موسی نوزاد را در فیلم داشت.‌‌‌هستن سپس در تریلر نامتعارف "نشانی از شر( "۱۹۵۸، اورسن ولز) در نقش بازرس ویژه مواد مخدر مکزیک کنار فیلمساز بزرگ جنت لی و مارلنه ‌دیتریش نقش‌آفرینی کرد و در "سرزمین بزرگ( "۱۹۵۸، ویلیام وایلر) با گریگوری پک و جین سیمونز همبازی شد. او سال بعد در "غرق شدن مری ‌دیر" مایکل آندرسن کنار گاری کوپر قرار گرفت و بعد نوبت نقش‌آفرینی بزرگ او شد: "بن هور‌."‌هستن اولین بازیگری نبود که برای بازسازی فیلم ۱۹۲۵ "بن هور" بر مبنای داستانی در کتاب مقدس در نظر سازندگان بود.

پیش از او مارلون براندو، ‌برت لنکستر و راک هادسن بازی در نقش جودا بن هور را رد کرده بودند. هستن نقش دوست دوران کودکی مسالا (استفن بوید) از همراهان فرمانده ‌رومی اورشلیم را پذیرفت و برای حضور در صحنه معروف مسابقه ارابه‌رانی دو ماه تمرین کرد.

‌‌‌موفقیت فراوان فیلم "بن هور" و اسکاری که هستن برای این فیلم گرفت، او را به یکی از گرانترین ستاره‌های هالیوود تبدیل کرد. او سپس در کنار ‌فیلم‌های حماسی بزرگ چون "ال سید" و "۵۵ روز در پکن" در فیلم‌هایی کوچکتر چون "سر الماس" ،۱۹۶۲ "ویل پنی" ۱۹۶۸ و "فرودگاه۱۹۷۵‌"‌‌‌‌۱۹۷۴‌نقش آفرینی کرد.‌‌‌هستن در سال‌های آخر در فیلم‌هایی مانند "دنیای وین " ۱۹۹۳ و "تومبستون" ۱۹۹۳ نقش‌هایی کوتاه به عهده گرفت. او اغلب به دنیای نمایش ‌بازمی‌گشت و در نمایش‌هایی مانند "سفر روز طولانی به شب" و "مردی برای تمام فصول" ظاهر شد.

‌‌ستاره عصر طلایی هالیوود چند کتاب نیز نوشت: "زندگی بازیگر: خاطرات۱۹۷۶ - ۱۹۵۶" که در ۱۹۷۸ منتشر شد، "خاطرات پکن:۱۹۹۰ " در ‌کارگردانی یک نمایش در چین، "در میدان: یک خودزندگینامه"۱۹۹۵ و "هالیوود چارلتن هستن: ۵۰ سال فیلمسازی در آمریکا" ‌۱۹۹۸