هر اثر نقاشى شامل سه عنصر رنگ، زمينه و بَست مى‌باشد. بست، رنگدانه را به زمينه مى‌چسباند. مهارت يا تکنيک نقاشى همانا ترکيب و به‌کارگيرى صحيح اين سه عنصر است. در نقاشى اغلب تکينک‌ها با سبک اشتباه مى‌کنند. در حالى‌که سبک کاربرد شخصى تکنيک يا شيوهٔ نقاش است. مهارت به تنهايى قابل آموزش است و از نظر نقاش تکنيک ناميده مى‌شود. مشکلات امروزه در ارتباط با تکنيک‌هاى نقاشى بخشى به خاطر معايب مواد و بخشى به‌دليل پيشرفت‌هاى تاريخى تکنيک است. نقاشان گذشته طى مقالاتى نظرات خود را دربارهٔ مصالح کارشان برجاى گذاشته‌اند ولى گاهى هم يافته‌هاى تجربى‌شان را به‌صورت راز براى خود پنهان نگاه داشته‌اند. هنر نقاش در طولِ دوران حيات خود با غيرت و وسواس از تکنيک خاص خود محافظت مى‌کرده است.
◊ آبرنگ
◊ اکریلیک
◊ پاستل
◊ تمپرا
◊ رنگ و روغن
◊ کلاژ
◊ مدادرنگی
◊ مدادشمعی
◊ نقاشی پشت شیشه
◊ نقاشی دیواری(فرسک)
رنگ روغن
اين تکنيک نياز به قلم‌موهاى تخت دارد و معمولاً روى بوم صورت مى‌گيرد. البته در مواردى روى کاغذ، مقوا، چوب و ... نيز بکار مى‌رود. در هر صورت بايد پيش از آغاز بکار زمينه‌سازى آن انجام شود. رنگ‌هاى روغنى معمولاً به‌صورت رنگ‌هاى روغنى لوله‌اى هستند. لولهرنگ در دههٔ ۱۸۶۰ به‌طور وسيع در دسترس نقاشان قرار گرفت. اين تکنيک از مشهورترين تکنيک‌هاست. در اين روش نقاش اين امکان را دارد که با روى‌هم زدنِ ضربه‌هاى قلم‌مو رنگها را تغيير دهد. تکنيک رنگ روغن از سدهٔ شانزدهم به بعد محبوبيت زيادى يافته است. در اين روش دير خشک شدن رنگها اين امکان را فراهم مى‌کند تا رنگها را درهم بتوان محو نمود.
پس از پايان کار مى‌توان لايهٔ نازکى ورنى روى کار کشيد. به اين ترتيب هم اثر از نفوذ گردوغبار محفاظت مى‌شود و هم درخشندگى آن حفظ مى‌شود. البته اين مرحله بايد بعد از گذشت زمانى از اتمام کار صورت گيرد تا لايه‌هاى زيرين تابلو کاملاً خشک شده باشد.
آبرنگ
در آبرنگ با رقيق کردن رنگماده مى‌توان سايه‌روشن‌هاى زيبايى ايجاد کرد و با ايجاد لايه‌هاى نازک درخشندگى را نشان داد. در اين تکنيک زمينهٔ نقاشى اهميت زيادى دارد. از نمونه‌هاى کار آبرنگ در دوران‌هاى گذشته، نقاشى‌هاى روى ابريشم در خاور دور است. کاربرد کامل‌تر آبرنگ در انگلستان بخصوص قرن هيجدهم متداول شد. در اين روش گاه خطوط اصلى طراح با مداد يا قلم و مرکب مشخص مى‌شود و بعد به‌وسيلهٔ آبرنگ تکميل مى‌گردد و گاه از ابتدا با قلم‌مو و آبرنگ کار شروع مى‌شود. در اين شيوه، کيفياتى از مناظر و موضوعات را مى‌توان به‌وجود آورد که با تکنيک‌هاى ديگر امکان‌پذير نمى‌باشد. آبرنگ‌ها به‌صورتى تيوپى يا قرص وجود دارند. در اين روش از سفيد استفاده نمى‌شود وسفيدى خود کاغذ به‌کار برده مى‌شود.
اکريليک
اين تکنيک با رنگ‌هاى اکريليک انجام مى‌شود که محلول در آب هستند و انعطاف‌پذيرى زيادى دارند و خيلى زود خشک مى‌شوند. اين رنگها مقاومت خوبى دارند.
پاستل
پاستل نوعى تکنيک خشک است که ويژگى بافت مخمل‌نما را دارد. اما خيلى زود کثيف مى‌شود و تحت تأثير رطوبت و نور قرار مى‌گيرد. اين تکنيک در قرن هيجدهم رايج شد. در پاستل رنگها قابل ترکيب نيستند و اين عمل روى کاغذ زمينه و در حين کار صورت مى‌گيرد. از اين‌رو تعداد رنگ‌هاى پاستل زياد است.
در اين تکنيک کاغذ مخصوص پاستل بايد انتخاب شود و به‌دليل حساس بودن اين ماده رنگى پس از پايان کار بايد از فيکسايتو استفاده کرد و بعد در قاب شيشه‌اى قرار داده شود و در اين حالت اثر در فاصله‌اى اندک از شيشه قرار گيرد و به شيشه نچسبد.
قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست) /عنکبوت20
