پاسخ به:مجله هنر / نقاشی : تاريخ نقاشى ايران
پنج شنبه 12 خرداد 1390 11:39 AM
مکتب شيراز
|
||
مصون ماندن شيراز از هجوم مغولها سبب گرديد اين خطه بهعنوان محلى امن مورد توجه بسيارى از هنرمندان و دانشمندان قرار گيرد. از اوايل سدهٔ هشتم، کارگاههاى شيراز تحت حمايت اميران اينجو فعاليت وسيعى را در مصورسازى متون ادبى و خصوصاً شاهنامه آغاز کردند. | ||
چينىمآبى در تبريز کمترين تأثير را در نقاشى شيراز گذاشت. مکتب شيراز سنت پيشين نقاشى ايرانى را تداوم بخشيد. | ||
تصاوير شاهنامهٔ فردوسى (۷۳۳ هـ.ق.) محفوظ در کتابخانه دولتى سنپترزبورگ، نمونهٔ خوبى از نقاشى نسخ شيراز در آن عهد است. در تصويرسازى اين شاهنامه بر صحنههاى تاريخى و حماسى تأکيد شده است. تصاوير آزادتر و متنوع هستند و رنگها بهصورت محدود و تفکيکشده بهکار رفتهاند. رنگ پروازى ساده و توأم با طراحى قوى است. | ||
رونق فرهنگى شيراز در عهد مظفريان ادامه يافت. در ربع سوم سدهٔ هشتم، منظومههاى تغزلى به برنامهٔ کتابنگارى افزوده گشت و شيوه و اسلوب کار نيز تغيير کرد. بدليل ارتباط ميان شيراز و مراکز هنرى ديگر از سالها قبل، رنگهاى درخشان نقاشىهاى شيراز بر کار نگارگران تبريز و بغداد تأثير گذاشت و متقابلاً دستاورد فضاسازى فراخ از تبريز و بغداد به شيراز رسيد. | ||
از عهد اينجويان چند کارگاه کتابنگارى غير دربارى نيز در شيراز فعاليت داشتند که نسخههاى کوچکى را مصور مىکردند و به هند، ترکيه و برخى نواحى ايران صادر مىکردند. به اين ترتيب سبک نگارگرى شيراز به مناطق ديگر نيز راه يافت. | ||
|