پاسخ به:مجله پزشکی : بیماریهای عفونی
یک شنبه 25 اردیبهشت 1390 9:49 AM
|
از خاک به خوک
|
 با پیش‌بینی شیوع آنفلوآنزای خوکی در آمریکا صاحب‌نظران معتقدند چالش جدی آینده دولت اوباما سلامت اجتماعی است. چند روز پیش در آستانه صد روز دوم دولت جدید، ژوزف بایدن، معاون رییس‌جمهور گفت: «اولین و مهم‌ترین دستور کار دولت سلامت اجتماعی است.» ... همه‌گیری آنفلوآنزای خوکی زوایای تاریک و روشن نظام سلامت و بهداشت آمریکا را می‌تواند روشن کند. در آزمایشگاه‌های تخصصی ویروس‌شناسان امیدوارند به زودی واکسن بیماری را پیدا کنند، ولی در کشوری که از هر هفت نفر یک نفر بیمه نیست و به دنبال آن به خدمات درمانی و دارو و پزشک دسترسی آسان ندارد، نگرانی این است که مردم تا چه اندازه میتوانند به کنترل و درمان بیماری در سطح اجتماع امیدوار باشند. در صورت همه‌گیری آنفلوآنزا وضع بیمه نشده‌ها از همه بدتر است که یا به طرف بخش‌های اورژانس هجوم می‌آورند یا با درمان سرخود با داروهای دم‌دستی سرماخوردگی وضع را بدتر و پیچیده‌تر می‌کنند. بسیاری از این افراد نمی‌دانند با مراجعه مراکز دولتی میتوانند بدون پرداخت پول یا با پول کمی ویزیت شوند. البته کمک به یک جمعیت ۵۰ میلیون نفری بیمه نشده آخر ماجرا نیست. مثلا معلوم نیست تکلیف مهاجران غیرقانونی که نام و نشانی از آنها ثبت نشده و جزو اولین و پرخطرترین کانون‌های بیماریهای واگیردار هستند، چیست؟ متخصصان بهداشت عمومی می‌گویند ایجاد مانع در راه دسترسی به مراقبت‌های پزشکی حتی با بهانه قانون برای جامعه شناور و پرتحرکی مثل ایالات‌متحده درنهایت نتایج منفی خود را نشان خواهد داد. دکتر جرج بنجامین، رییس هیات مدیره مرکز سلامت عمومی آمریکا می‌گوید: «نگرانی ما اول در مورد کسانی است که با تأخیر در مراجعه و درمان، خود و دیگران را به خطر می‌اندازند. در صورت همه‌گیری بیماری آنفلوآنزا میلیون‌ها نفر به دلیل ناتوانی در پرداخت پول معالجه به پزشک مراجعه نمی‌کنند و این تازه دردسر اول نظام بهداشت و درمان ما است.» به احتمال قوی لایحه بهداشت و درمانی که در کنگره در حال بررسی است به جلوگیری از شیوع قریب‌الوقوع آنفلوآنزا وصال نمی‌دهد و باید خارج از روند قانون‌گذاری سریع‌تر عمل کرد. نمایندگان جمهوری‌خواه و دموکرات لایحه‌ای را برای پوشش افراد بیمه نشده در وضعیت فوریت‌های پزشکی این هفته تقدیم کنگره کرده‌اند که کاربرد آن در مورد بلایای پیش‌بینی نشده طبیعی مثل زمین‌لرزه، حملات میکروبی تروریستی (bioterror attack) یا وضعیت اورژانس اپیدمی مثل آنفلوآنزا است. نمایندگان کنگره می‌گویند: «وقتی یک بیماری واگیر کشور را پر کند نمی‌توان مردم را از دسترسی به دارو و درمان بازداشت.» برخی دیگر هم پیشنهاد می‌کنند واکسن آنفلوآنزا هر ساله به صورت رایگان عرضه شود. با وجود آنکه مسوولان دولت اوباما هنوز نظر قانونی و یکسانی درباره لایحه‌ها و طرح‌های ارایه شده به کنگره ندارند، تجهیز مراکز دولتی بهداشت با داروهای ضدآنفلوآنزا که بتواند در اختیار بیمه‌نشده‌ها قرار گیرد مدتی است شروع شده. دکتر جف‌لوی، رییس «بنیاد سلامت آمریکا» یک گروه سلامت عمومی که درباره آنفلوآنزا کار می‌کند، می‌گوید: «درباره مساله‌ای اورژانسی مثل آنفلوآنزا دولت باید قدم پیش بگذارد و به مردم نیازمند کمک کند.» البته هنوز هیچ تغییری در لوایح قبلی داده نشده است و محدودیت‌های دولتی در مورد کمک‌رسانی به مردم از دولت قبلی جورج‌بوش هنوز وجود دارند. ● چالش مهاجران در اپیدمی‌ها در مورد اپیدمی بیماریهای عفونی چالش مهاجران- قانونی یا غیرقانونی- که از جمله پرخطرترین و آسیب‌پذیرترین افراد هستند بزرگ‌ترین مشکل مسوولان بهداشت است. بسیاری از بیمه‌نشدگان متولد آمریکا هستند، ولی آمارها نشان می‌دهند مهاجران بیمه نشده دو برابر افراد بیمه نشده بومی هستند. در زمان سلطه جمهوری‌خواهان بر کنگره تسری شبکه بهداشت حتی برای مهاجران قانونی هم ممنوعیت داشت. وقتی کنگره به دست دموکرات‌ها افتاد، این رویکرد با بیمه دولتی کودکان خانواده‌های کم‌درآمد برای مهاجران قانونی هم تعدیل شد، ولی آنفلوآنزای خوکی مهاجر قانونی یا غیرقانونی نمی‌شناسد و محدودیت‌های دولتی هم اثری بر گسترش ویروس ندارد، پس باید در اقدامات کوتاه مدت مهاجران غیرقانونی را هم در نظر داشت. از طرف دیگر از آنجا که کانون بحران از کشور مکزیک، همسایه جنوبی ایالات‌متحده آغاز شده است، کارشناسان عقیده دارند اعمال چنین اقداماتی سیل مهاجران غیرقانونی مکزیکی را که در کشور خود دسترسی به درمان ندارند به سوی ایالات‌متحده سرازیر خواهد کرد. البته انداختن همه تقصیرها به گردن مهاجران قانونی یا غیرقانونی تنها ساده کردن مساله است. متخصصان می‌گویند: «انبوهی از مردم آمریکا که به بهداشت عمومی دسترسی درست ندارند، بحران اقتصادی جدی و بیمارستان‌های شلوغ در صورت بروز یک وضع اضطراری میتوانند آمریکا را با یک فاجعه بهداشتی روبه‌رو کنند.» ● یک حساب سرانگشتی نظام پزشکی آمریکا پیشرفته‌ترین و به روزترین اطلاعات و کشفیات را در اختیار دارد. در ۵ بیمارستان بزرگ کشور مجموعا بیش از همه بیمارستان‌های آمریکا اقدامات بالینی انجام می‌شود، ولی در یک نگاه کلی، نظام بهداشت و درمان ما شکست خورده است. با یک مرور سردستی در آمار سازمان بهداشت جهانی (WHO) می‌بینیم که طول عمر آمریکایی‌ها از طول عمر یونانی‌ها کمتر است. کودکان ما دو برابر کودکان پرتغالی در معرض مرگ و میر در سن پنج سالگی و زنانمان ۱۱ بار بیش از زنان ایرلندی در خطر مرگ هنگام زایمان قرار دارند و آن وقت ما سطح سلامت اروپایی‌ها را پایین‌تر از مال خود می‌دانیم. قسمت عمده سرمایه‌گذاری‌های ما به خصوص از طرف بخش خصوصی در بخش مراقبت‌های بالینی بیشتر پیشرفته مثل (CAT Scans) و قسمت بسیار کمتری برای سلامت عمومی هزینه می‌شود. انگار فقط وجود یک نوبل پزشکی ما را برای توجه به سلامت و بهداشت عمومی به تلاش وامی‌دارد. جورج‌بوش در زمان ریاست جمهوری از ترس آنفلوآنزای مرغی یا به دلیل کتابی که در مورد همه‌گیری آنفلوآنزا در سال ۱۹۱۸ خوانده بود اقداماتی به خصوص برای همه‌گیری آنفلوآنزا انجام داد، ولی او و سایر رییس‌جمهوران آمریکا دست و دلشان به گسترش نظام سلامت عمومی پیش نرفت تا به وضعیت آشفته فعلی رسیدیم. بیمارستان‌های ما تخت کافی ندارند. پرسنل درمانی هم برای چنین همه‌گیری آموزش کافی ندیده‌اند. یک مطالعه کلی نشان می‌دهد در صورت شیوع آنفلوآنزا ده میلیون آمریکایی باید در بیمارستان بستری شوند، در حالی که در حال حاضر از یک میلیون تخت بیمارستانی کشور دو سوم اشغال هستند. سال گذشته یکی از نمایندگان کنگره دستور داد ظرفیت مراکز اورژانس ما در صورت انجام حملات تروریستی بررسی شود. نتیجه این بود که بیش از نیمی از بخش‌های اورژانس حتی بالاتر از ظرفیت خود کار می‌کنند. هیچ‌کس نمی‌داند تلفات شیوع آنفلوآنزا واقعا چه‌قدر خواهد بود. همه آمارها و پیش‌بینی‌ها تنها گمانه‌زنی هستند. تنها به یاد داریم اولین موج همه‌گیری آنفلوآنزا در سال ۱۹۱۹ با تلفات کمی شروع شد و پس از تنها سه ماه ده‌ها میلیون نفر در سراسر جهان را کشت. نمی‌توان اقدامات پیشگیرانه را تنها به تکرار ضرورت شستن دست با آب و صابون محدود کرد. مهم‌ترین اقدام بازسازی دوباره نظام بهداشت ما است. در صورت شیوع بیماری خطرناکی مثل آنفلوآنزا ما و نسل‌های بعدی تا چند دهه باید شاهد عواقب آن باشیم. |
| منبع: نیویورک تایمز ۳ و ۴ می ۲۰۰۹ |
