مادران دامغانی ضمن بازی و نوازش دختران شیر خواره خود اشعار زیر را می خوانند:

         به کس کسانش نمیدم – به همه کسانش نمی دم

به مرد پیرش نمی دم – مرد پیر عیاره – نونه به تنور میشماره

به کس کسانش نمیدم – به همه کسانش نمیدم

اشتر به قطار بیارن – دیگ حلقه دار بیارن

میش بره دار بیارن – مرغ جوجه دار بیارن

رخت ناشمار بیارن – کفش دگمه دار بیارن

صد پخته و صد تخته

آیا بدهم دختر-آیا ندهم دختر