پاسخ به:نجوم در قرآن
چهارشنبه 11 خرداد 1390 3:00 PM
آنچه در مورد گاه شماری و نجوم در قرآن آمده است:
اَلآصالْ : شامگاهان
آناء : ساعت
اَلْاِبْكارْ : بامداد
اَشْهُرُ الْحُرُم ْ: ماه های حرام ( ذیقعده ، ذیحجه ، محرم ، رجب)
اُفُول : فرو شدن ستاره و ماه و خورشید
اَیام حُسُومْ : روزهای نحس
اَیّام نَحسِاتْ : روزهای نحس بروج : جایگاه ستارگان
حِجَجْ : سال خُسُوف : ماه گرفتن
جُمُعَة : آدینه اَلْحَوْل : سال
اَلخُنِسّ اَلْجَوار الْكُنَّسْ : ستارگان سرگردان
دُرّی : ستاره روشن
دُلُوكْ : گشتن آفتاب و وقت زوال
اَلسَّبْتْ : شنبه
سَنَة : سال شَرْقی : جانب بر آمدن آفتاب
الشَّعْری : نام ستاره ای است
اَلشَّفَقْ : سرخی مغرب پس از فرو شدن آفتاب
اَلشَّمسْ : خورشید
الشَّهابْ : شهاب
الشَّهرْ : ماه
شَهْرُ رَمضَانْ : ماه رمضان
اَثْناعَشَرَشهراً : ماه های دوازده گانه
الصُّبحْ : بامداد
الطارِق : ستاره صبح طُلُوع : برآمدن خورشید
ضُحی : تاریك شدن شب عِشاءَ : شبانگاه
اَلْعَصْرْ : روزگار ، وقت نماز عصر
غاسِقْ : شب تاریك
غَدْ : فردا
اَلْغدوّ : بامداد كردن
اَلْغُرُوب : وقت فرو شدن آفتاب
اَلْفَجْر : بامداد
اَلْفَلَقْ : سپیده دم
اَلْفَلَكْ : چرخ
اَلْقَمَرْ : ماه كِسْف : پاره آسمان
كَواكِبْ : ستارگان
اَللّیلْ : شب
مَطْلَعُ الشَّمْسْ : جایگاه بر آمدن خورشید
اَلنَّجْمْ : ستاره
اَلنَّهارْ : روز
قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست) /عنکبوت20
