پاسخ به:نجوم در قرآن
یک شنبه 25 اردیبهشت 1390 9:32 AM
«وَالقَمَر قَدَّرْناهُ مَنَازِلَ حَتَّي عادَ كَالعُرجُونِ القَدِيم »
و براي ماه منزل گاههايي قرار داديم (و به هنگامي كه اين منازل را طي كرد) سرانجام بصورت شاخه‌ي كهنه (قوسي شكل و زرد رنگ) خرما در مي‌آيد.
منظور از منازل همان منزلگاههاي بيست و هشت گانه‌اي است كه ماه قبل از «محاق» و تاريكي مطلق طي مي‌كند. زيرا هنگاميكه ماه، سي روز تمام باشد تا شب بيست و هشتم در آسمان قابل رؤيت است ولي در شب بيست و هشتم بصورت هلال بسيار باريك زرد رنگ و كم نور و كم فروغ در مي‌آيد و در دو شب باقيمانده قابل رؤيت نيست كه آنرا «محاق» مي‌نامند البته در ماههايي كه بيست و نه روز است تا شب بيست و هفتم معمولاً ماه در آسمان ديده مي‌شود و در دو شب باقيمانده محاق است. اين منزلگاهها كاملاً دقيق و حساب شده است بطوريكه منجمان از صدها سال قبل مي‌توانند طبق محاسبات دقيقي كه دارند، آنرا پيش بيني كنند.
در آغاز ماه نوكهاي هلال رو به طرف راست و یا بالا است و تدريجاً بر حجم ماه افزوده مي‌شوده تا هفتم كه نيمي از دايره‌ي كامل ماه آشكار مي‌شود و باز بر آن افزوده مي‌شود تا چهاردهم كه بصورت بدر كامل مي‌شود. تا بيست و يكم كه باز به صورت نيمدايره در مي‌آيد، همچنين از آن كاسته مي‌شود تا شب بيست و هشتم كه بصورت هلال ضعيف كمرنگي در مي‌آيد كه نوكهاي آن بطرف چپ و یا پايين است.
و از همين جا مفهوم تعبير «كالعرجون القديم» روشن مي‌شود. زيرا «عرجون» بطوريكه غالب مفسران گفته‌اند، آن قسمت از خوشه‌ي خرماست كه به درخت اتصال دارد.
توضيح اينكه خرما بصورت خوشه بر درخت ظاهر مي‌شود. پايه‌ي اين خوشه بصورت چوبي قوسی شكل و زرد رنگ است و نوك آن مانند جاروست و دانه‌هاي خرما همچون دانه‌هاي انگور به نخهای آن متصل اند. هنگاميكه خوشه‌ي نخل را مي‌برند، آن پايه‌ي قوسي شكل بر درخت باقي مي‌ماند كه وقتي مي خشكد و پژمرده مي‌شود، كاملاً به هلال قبل از محاق مي‌ماند. زيرا همانگونه كه هلال آخر ماه كه در جانب شرق آسمان نزديك صبحگاهان ظاهر مي‌شود خميده و پژمرده و زرد رنگ است. عرجون قديم نيز همينطور است و توصيف آن به قديم اشاره به كهنگي آن است زيرا هر قدر اين شاخة كهنه‌تر مي‌شوند، باريكتر و پژمرده‌تر و رنگ پريده‌تر مي‌شوند وشباهت بيشتري به هلال آخر ماه پيدا مي‌كنند.-
