ترجمه منظوم سوره های جزء سی ام قرآن کريم

سورة البلد  

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ (1) وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ (2) وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ (3) لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ (4) أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ (5) يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا (6) أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ (7) أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ (8) وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ (9) وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ (10) فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ (11) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ (12) فَكُّ رَقَبَةٍ (13) أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ (14) يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ (15) أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ (16) ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آَمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ (17) أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (18) وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآَيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (19) عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ (20)

به نوای نام آن خالق مهربان و دانا                    که به جلوه ای ز مهرش همه عالم است پيدا

نه قسم خورم به شهری1 که تو در ميان آنی2            به پدر قسم وَ فرزند که آردش به دنيا3

گل آدمی سرشتيم به رنج و درد و زحمت4         چه گمان کند قوی تر نبود از او به غوغا؟5

گله می کند که مالی بسيار خرج کردم6        چه گمان کند نديده است کسی ورا در اين جا؟7

مگر اين زبان نداديمش و اين لبان9 و چشمان؟8     وهدايتش نموديم دو راه زشت و زيبا؟10

ز چه روی تن نداده است به کوره راه سختی؟11 تو چه دانی آن چه راهی است؟ چه سخت و جسم فرسا12

ره باز کردن بند اسارت از اسيران13                       ره دادن غذايي گه قحطی غم افزا14

به يتيم دردمندی به ميان جمع خويشان15                 به گدای مستمندی ز غبار فقر ميرا16

به چنين خصال نيکو سزد آدمی که باشد                      ز گروه مؤمناني به ره خدا شکيبا

که به يکدگر نمايند سفارش فراوان                    که به صبر و مهرباني بزنند دل به دريا17

به حق اين گروه هستند گروه راست راهان18       نه گروه چپ گرايان که شوند جمله رسوا

به نشانه های خالق همگی شدند کافر19                    نبرند ره بسويي برِ آتش شرر زا20