ترجمه منظوم سوره های جزء سی ام قرآن کريم

 سورة عبس

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

عَبَسَ وَتَوَلَّى (1) أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَى (2) وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى (3) أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرَى (4) أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى (5) فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى (6) وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّى (7) وَأَمَّا مَنْ جَاءَكَ يَسْعَى (8) وَهُوَ يَخْشَى (9) فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى (10) كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (11) فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ (12) فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ (13) مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ (14) بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (15) كِرَامٍ بَرَرَةٍ (16) قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17) مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18) مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19) ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20) ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21) ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ (22) كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23) فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ (24) أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (25) ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26) فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (27) وَعِنَبًا وَقَضْبًا (28) وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (29) وَحَدَائِقَ غُلْبًا (30) وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (31) مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (32) فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33) يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34) وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (35) وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (36) لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ (38) ضَاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ (39) وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (40) تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41) أُولَئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)

جان مهرويان ز نام اوست مست نام او ورد زبان حق پرست

چهره در هم بُرد و برگرداند رو1 چون که کوری آمد و نزدش نشست2

تو چه دانی؟ شايد آن کور است پاک3 يا بّرّد نفعی از آن ذکر ألست4

تو چرا با مرد دارا5 خوشتری؟6 خود نه ای مسئول گر عهدش شکست7

يا چرا دوری کنی10 از خائفی9 کز پی پيوند تو از جای جست؟8

نيست اين رسم مروّت وين سخن هست پند11 آنکه خود خواهد برست12

در کتابی پاک13 و والا و عزيز14 کان سفيران15 نکو گيرند دست16

مرگ بر انسان! چرا کافر شده است؟!17 از چه او را آفريد؟18 از آب پست

فيض تقدير19 خدا راهش گشود20 تا به قبر اندر شد از دنيا گسست21

چون بخواهد باز او را برکشد22 اين چنين دادش نشان اين ناز شست

ليک او فرمان حق را برنتافت23 بايد او بيند غذايش از چه است24

ما فرستاديم آب از آسمان25 وين زمين بشکافتيمش تا گسست26

دانه27 و زيتون و نخل29 و ميوه ها31 تاک انگوری28 که جايش در خم است

باغ ها30 و نخل ها و مرغزار بر شما و هم به حيوانات پست32

چونکه آن فرياد خلق آيد بگوش33 هرکسی از اهل خود خواهد گسست

از برادر34 وز پدر وز مادرش35 وز زن و اولاد36 و خويشان نيز رست

آن زمان هرکس به کار خود فروست37 چهره هايي شادمان39 چالاک38 و چست

چهره هايي نيز پرگرد و غبار40 خاک ذلّت رويشان خواهد نشست41

اين جماعت کافران فاجرند42 هيچ کس از کفر خود طرفی نبست