ممکن است یک سوئیچ بیولوژیک به درمان بیماری آلزایمر کمک کند

تولید داروهای جدید مجهز به سوئیچ ژنتیکی با هدف درمان  بیماری آلزایمر
دانشمندان یک سوئیچ ژنتیکی را شناسایی کرده‌اند که اگر در وضعیت خاموش قرار بگیرد، می‌تواند سبب آسیب به حافظه در موش‌های آزمایشگاهی شود.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز  ،  محققان امیدوارند که کشف این سوئیچ بیولوژیک آنها را به سوی تولید داروهای جدید با قابلیت درمان بیماری آلزایمر و سایر بیماری‌های مربوط به تحلیل حافظه سوق دهد.

اندره فیشر محقق انستیتو نوروساینس اروپا در گوتینگن آلمان بعنوان بخشی از مطالعات خود و به همراه دستیارانش موش‌های سه ماهه را وادار کردند که راه خود را در اطراف یک فضای جدید پیدا کنند و سپس توانایی آنها را برای همراه شدن با یک شوک الکتریکی مرتبط با یک فضای خاص ارزیابی کردند. در نتیجه فعالیت مجموعه‌ای متشکل از ۱۵۰۰ ژن افزایش یافت که برای تولید پروتئین‌ها شناخته شده هستند و هم‌چنین برای شکل‌گیری نورون‌های جدید مورد نیاز می‌باشند و این فرآیندی است که برای یادگیری در انسان و موش‌ها ضروری است.

مجله علمی ساینس در این رابطه نوشت: محققان دریافتند تقویت بیان ژنی در این فرآیند در موش‌های مسن کاهش پیدا می‌کند.

پژوهشگران با بررسی بیشتر متوجه فعالیت یک قطعه مولکولی موسوم به گروه استیل در موش‌های جوان در حین فرایند یادگیری شدند.

محققان دریافتند که گروه استیل یا به اصطلاح کلاهک استیل در موش‌های پیر وجود ندارد و فقدان آن موجب تضعیف عملکرد حافظه و یادگیری در آنها می شود. بنابراین اگر بتوان این کلاهک را فعال کرد می‌توان از آن بعنوان کلیدی برای تقویت حافظه بهره جست.

بیمارى آلزایمر در واقع مشکلى مغزى است. مغز ما از میلیونها سلول عصبى تشکیل شده و هر دسته از این سلولهاى عصبى با هم تشکیل یک بخش را می‌دهند و هر بخش عهده دار یک مسؤلیت است. به عنوان مثال بخش بینایى که در ناحیه پشت سرى قرار گرفته، مسؤل بررسى اطلاعاتى است که از چشم‌ها آمده، بدین ترتیب ما تشخیص می‌دهیم که چه دیده ایم.

این سلولهاى عصبى براى بررسى و انتقال اطلاعات با یکدیگر و با بخشهاى دیگر در ارتباطند. این ارتباط به صورت جریان الکتریکى کوچکى است که از یک سلول به سلول بعدى انتقال پیدا می‌کند اما چون این سلولها به یکدیگر نچسبیده اند، بین آنها یک فضاى خالى کوچک وجود دارد که این فضاى خالى کوچک توسط یک ماده شیمیایى مخصوص پر می‌شود که انتقال جریان الکتریکى بین سلولها را سریعتر و آسانتر می‌کند. این ماده شیمیایى مخصوص که ”سروتونین“ نام دارد، توسط خود مغز ترشح می‌شود.
با بالا رفتن سن و پیر شدن سلولها، ترشح این ماده شیمیایى یا سروتونین کاهش می‌یابد، بدین ترتیب ارتباط بین سلولى و انتقال اطلاعات دچار مشکل می‌شود.
این مشکل بیشتر از همه در بخش حافظه و خاطرات خود را نشان می‌دهد. خاطره ها ترکیبى هستند از یادآورى دیده ها و شنیده ها و احساسات که براى یادآورى آنها مغز نیاز به برقرارى یک ارتباط پیچیده سلولى بین همه بخشها دارد. به همین علت با بالا رفتن سن و کم شدن ترشح سروتونین در مغز، خاطره ها کمرنگ یا فراموش می‌شوند.
در بیمارى آلزایمر ترشح سروتونین به شدت کاهش می‌یابد اما این مسئله همیشه به علت پیر شدن سلولها نیست. سکته مغزى که باعث از دست رفتن بخشى از سلولهاى مغز می‌شود یا شوک عاطفى پس از از دست دادن عزیزى می‌تواند خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش دهد.
آلزایمر با از دست دادن حافظه کوتاه مدت، فراموش کردن آدرسها و اسمها آغاز می‌شود و کم کم تا آنجا پیش میرود که فرد حتى راه بازگشت به خانه را فراموش می‌کند. بیمارى آلزایمر متأسفانه درمانى ندارد اما می‌توان از پیشرفت آن جلوگیرى کرد.
داشتن زندگی هاى فعال، شرکت در برنامه هاى جمعى، گوش کردن به اخبار و از همه مهمتر یاد گرفتن یک چیز جدید مثل یک زبان جدید، مغز را فعال نگاه می‌دارد. براى تقویت حافظه نیاز به داروى خارجى و گران قیمت نیست.
مصرف خشکبار بخصوص فندق، به تقویت حافظه کمک می‌کند. فندق داراى پیش ماده سروتونین است. مصرف فندق باعث افزایش ترشح این ماده شیمیایى مخصوص در مغز می‌شود هر چند که قیمت خشکبار در ایران چنان بالا است که این توصیه کمى تجملاتى به نظر می‌رسد