بزرگ شدن شکم و دور کمر موجب کوچک شدن مغز انسان می شود

پژوهشگران علوم پزشکی در کشور  آمریکا هشدار دادند که بزرگ شدن اندازه شکم و دور کمر، موجب  کوچکتر شدن و تحلیل رفتن مغز می شود.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، دکتر آنتونیو کانویت متخصص دانشکده پزشکی دانشگاه نیویورک در این باره خاطرنشان کرد: چاقی با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع دوم در ارتباط است که پیامد دیابت نیز کاهش توان ذهنی است.

کانولیت در آزمایشات خود تاثیر چاقی را روی ساختار فیزیکی مغز بررسی کرد. وی بعنوان بخشی از این آزمایشات از سیستم تصویربرداری ام آر آی استفاده کرد تا مغز ۴۴ فرد چاق را با ۱۹ فرد لاغر در گروه سنی و سابقه پزشکی یکسان مورد مقایسه قرار دهد.

به گزارش مجله نیوساینتسیت، دکتر کانولیت متوجه شد که در افراد چاق بخشی از مغز موسوم به «آمیگدالا» که در رفتارهای تغذیه ای نقش دارد حاوی مقدار آب بیشتری است.

وی همچنین متوجه شد بخشی از مغز که در کنترل تکانه های عصبی نقش دارد در افراد چاق کوچکتر شده و تحلیل می رود.

کانولیت تصریح کرد: این یافته ها تایید می کند که در افراد چاق این نواحی مغزی یا تعداد کمتری نورون دارند و یا نورونهای آنها تحلیل می رود.
 
 

بزرگ شدن شکم زنگ خطر
 

همچنین پژوهشگران تاکید می کنند کهچاقی شکمی و بزرگ شدن شکم می تواند زمینه ساز بسیاری از بیماری‌ها از جمله بیماری‌های قلبی باشد.
محققان دانشگاه تگزاس دریافته‌اند که با بزرگ شدن شکم و بیشتر شدن نسبت دور کمر به دور باسن بروز نشانه‌های اولیه بیماری قلبی شدت می یابد. این امر تایید کننده مطالعات دیگری است که می‌گوید چاقی شکمی و نه چاقی عمومی بدن، یکی از نشانگرهای کلیدی بیماری قلبی است.

مطالعه بر روی دو هزار و۷۴۴ نفر نشان داده است که دور کمر۸۱ سانتی متری برای زنان و ۹۴ سانتی متری برای مردان صرفنظر از قد نشانگر افزایش جدی خطر بیماری های گوناگون است.

دانشمندان، مردان و زنانی را که برای شناسایی علائم اولیه تصلب شرائین تحت آزمایش‌های پزشکی و عکسبرداری قرار گرفته بودند، مورد مطالعه قرار دادند. و نتیجه گرفتند که باریک شدن و سفت شدن رگها که با بروز بیماری قلب و عروق ارتباط دارد در افرادی که شکم بزرگ دارند، بیشتر دیده می شود.

آنها دریافتند که حتی اگر وزن بدن در محدوده طبیعی باقی بماند، افزایش دور کمر به اندازه چند اینچ خطر صدمه دیدن سرخرگ‌ها را افزایش می‌دهد. در ضمن احتمال رسوب کلسیم در افرادی که نسبت دور کمر آنها به دور باسن شان بیشتر بوده، ۲ برابر کسانی است که این نسبت در آنها کمتر است.