جبرئيل خادم اميرالمؤمنين عليه السلام

عبد الله عباس گفت : روزى خواجه كونين و فخر عالمين از نماز ديگر فارغ شد و گفت : هر كه مرا دوست مى دارد و اهل بيت پاك مرا، بايد كه متابعت من كند و در عقب من بيايد. ما همه در عقب او روان شديم تا برسيديم به منزلى از آن زهره فلك نبوت و نقطه خطبه رسالت ، چراغ اهل بيت مصطفى ، فاطمه زهرا عليها السلام خواجه صلى الله عليه و آله و سلم دست بر حلقه در نهاد و آهسته حلقه بر در زد. تا جدار سوره هل اتى ،⁽⁹⁵⁾ شهسوار ميدان لافتى ،⁽⁹⁶⁾ مشرف به شرف انما،⁽⁹⁷⁾ مخصوص به عنايت قل لا اسئلكم عليه اجرا الا المودة فى القربى اميرالمؤمنين على مرتضى - عليه السلام - بيرون آمد گليمى بر خود پيچيده و دستهاى مبارك گل آلود كرده . مهتر عالم فرمود: يا على ! حدث الناس بما راءيته امس ؛ حديث كن مردم را بدانچه ديروز مشاهده كردى و معاينه ديدى . گفت : يا رسول الله ! پدر و مادرم فداى تو باد! دى ⁽⁹⁸⁾ در وقت نماز پيشين ، خواستم كه طهارتى كنم و فرض ‍ ايزدى ⁽⁹⁹⁾ به جاى آورم . آب نبود، روى بدان دو در درياى عصمت ، دو گوهر كان حكمت ، دو نازش كونين ، حسن و حسين آوردم و ايشان را به طلب آب فرستادم . ساعتى تاءخير افتاد. آوازى شنيدم كه يا اباالحسن ! به جانب راست خود نگاه كن . نظر كردم ، سطلى ديدم از زر معلق در هوا، در وى آبى بود سفيدتر از برف و شيرين تر از عسل ، بوى گل از آن به مشام من رسيد. از آن آب وضو كردم و به دلم رسيد. مهتر عالم گفت : يا على ! مى دانى كه آن سطل از كجا بود؟ گفت : خدا و رسولش بدان عالمترند. رسول صلى الله عليه و آله و سلم گفت : آن سطل از سطلهاى بهشت بود و آن آب از زير درخت طوبى بود و آن قطره اى كه بر سرت چكيد از زير عرش بود. پس مصطفى صلى الله عليه و آله و سلم ، مرتضى عليه السلام را به سينه خود بازنهاد و ميان هر دو چشم او را بوسه داد و گفت : حبيب من و روشنى چشم من آن كسى است كه ديروز خادم او جبرئيل امين بوده است .