۵) فاطمه(س) از نگاه امام محمدباقر(ع)
امام باقر(ع) به جابر روایت کردند که :
… چون قیامت شود, جبرئیل ندا می دهد:
خدیجه دختر خویلد کجاست؟ مریم دختر عمران, آسیه دختر مزاحم, ام کلثوم خواهر موسی کجایند؟
آنان از جای بر می خیزند…
ای اهل محشر! امروز من کرامت را برای محمد و علی و حسن و حسین و فاطمه(علیهم السلام) قرار دادم.
سرها را پایین بیاندازید و چشمها را فرو ببندید, چون فاطمه می خواهد به بهشت برود.
سپس جبرئیل ناقه ای بهشتی میآورد و آن حضرت را به بهشت می برد
و لیکن ایشان وقتی نزدیک بهشت می رسد درنگ می کند.
خداوند می فرماید: درنگ شما برای چیست؟
فاطمه می گوید: پروردگارا! دوست دارم در چنین روزی مقامم شناخته شود.
خداوند می فرماید: ای دختر حبیبم! برگرد و نظر افکن
و هرکس را که دوستی تو یا دوستی یکی از فرزندان تو در دلش باشد, او را گرفته و وارد بهشت کن .))
در ادامه امام باقر(ع) می فرماید:
((به خدا سوگند! ای جابر در آن روز فاطمه شیعیان و دوستانش را
همانند پرنده ای که دانه خوب را از دانه بد جدا می کند, از بین جمعیت جدا می کند.))(۸)
۸ ـ بحارالانوار, ج ۴۳, ص ۶۴.
