ميگو چيست ؟

میگو از جانوران سخت پوست ساکن دریاها است که دارای اسکلت خارجی بوده و به همین دلیل آنها را سخت پوست نام نهاده اند .

در رده سخت پوستان راسته ای به نام ده پایان وجود دارد که از جنس های مختلفی تشکیل شده است در میان جنس های مختلف ده پایان ، میگو ار فراوانی گونه ای نسبتا خوبی برخودار است .

میگوها عمدتا دریازی بوده و در اعماق کم دریاها زندگی می کنند . بدن میگو ها از سه قسمت اصلی تشکیل شده است .

سرسینه ، شکم و دم میگو

کلیه دستگاههای بدن در ناحیه سر قرار دارند ، از فیبل دستگاه گردش خون ، دستگاه تنفسی ، دستگاه عصبی ، دستگاه بینائی ، دستگاه گوارش

در قسمت شکم : پاهای شنا ( شکمی ) ادامه دستگاه گوارش (روده ) ، طناب عصبی و قست عضلانی میگو که قابلیت مصرف غذایی قرار دارد .

در ناحیه دم : پای داخلی ، پای خارجی ، و تلسون قرار دارد .

سیکل زندگی میگو به سه دوره کلی تقسیم می شوند

۱ـ دوران لاروی

۲ـ دوران بلوغ اولیه

۳ـ دوران بلوغ

از نظر تغذیه ای ، میگو در هر دوره از زندگی تغذیه ای متفاوت دارد . در دوران لاوری میگوها با فیلتر کردن آب دریا از موجودات زیر گیاهی و جانوری موجود در آن تغذیه می کنند. پس از گذتش دوران لاروی ، میگو قطعات بزرگتر که شامل ؛ پس مانده های غذاهای دریایی ، گیاهی و لجن بستر می باشد استفاده میکند.

تنوع گونه ای از میگو

گونه های شاخصی از میگو عبارتند از :

۱ـ میگوی موزی یا صورتی

۲ـ میگوی سبز پلنگی

۳ـ میگوی سفید هندی

۴ـ میگوی سرتیز یا میگوی سایز کوچک که از نظر اقتصادی ارزش کم تری دارد .

ارزش غذایی میگو

میگو یکی از لذیذترین غذاهای دریایی است ،۱۰۰ گرم میگو ، حاوی ۷۷ میلی گرم آب ، ۹۹ کالری انرژی ۱/۱۸ گرم پروتئین ، ۸/۰ چربی ، ۱۶۳میلی گرم کلسترول و ۹۱ میلی گرم قند است .

از نظر مقایسه ای نسبت به سایر غذاهایی که پروتئین زیادی دارند نظیر گوشت ماهی و گروه ماکیان ، میگو ، کالری کم تری دارند . پروتیئن موجود در میگو کیفیت بالایی داشته و حاوی تمام اسید آمینه های لازم جهت رشد می باشد .

پروتئین میگو همانند سایر جانوران دریایی به دلیل نداشتن بافت هم بند به راحتی هضم می شود . برای گروه هایی از مردم نظیر افراد مسن که در جویدن و هضم غذا مشکل دارند غذای حاوی میگو گزینه مناسبی برای تامین پروتئین روزانه آنها است .

میگوها در کل دارای چربی کمی می باشند ، اسیدهای چرب امگا ـ ۳ که از دسته اسیدهای چرب غیر اشباع بوده و برای سلامتی مفید هستند ، در میگو ها به وفور یافت می شوند . این دسته از اسیدهای چرب می توانند در کاهش خطر بیماریهای قلبی موثر واقع شود.

اسیدهای چرب امگا ـ۳ هم چنین اجزای ضروری برای غشا سلول مغز و بافت چشم است . میگو منبع غنی از ویتامین های A، ، ۶ B ۱۲B ، C، D، E، و املاحی چون کلسیم ، آهن ، منیزیم ، پتاسیم ، سدیم ، روی ، مس ، منگنز ، و سلنیم است . علاوه بر این ؛ کلسیم ، آهن ، روی ، منیزیم ، و فسفر میگو نسبت به سایر آبریان بیش تر است .

روش تشخیص مقایسه ای میگو سالم و فاسد

فساد میگو

میگوها معمولا در دریا توسط تورهای ترال Trawl از کف دریا و در زمان طولانی صید می شود ، طولانی بودن زمان تورکشی موجب خواهد شد که رسوبات همراه تور به سطح آب کشیده شوند و میگوها آلودگی زیادی داشته باشند که در این صورت اگر میگو در شرایطی قرار گیرد که محیط برای رشد و تکثیر میکرو ارکانیسم فراهم باشد .

میکروارگانیسم ها سریعا تکثیر می یابند و در چنین حالتی چون میگو نسبت به فساد حساس است در صورت وجود آلودگی زیاد در مدت کوتاه فاس خواهد شد. در روش تشخیص مقایسه ای میگوی سالم و فاسد موارد زیر از اهمیت برخوردار است.

۱ـ بو

در میگوی سالم مخصوص میگو استشمام می شود در حالی که در میگوی فاسد بوی ضخم با بوی شدید آمونیاک و سولفید هیدروژن استشمام می شود.

۲ـ رنگ

رنگ میگوی سالم بر حسب گونه میگو فرق می کند . در میگوی پرورشی که از گونه سفید هندی است ، رنگ پوسته سبز زیتونی است . در گونه موزی که گونه غالب میگوی دریای خلیج فارس است رنگ پوست صورتی روشن است . در میگو سر تیز ، رنگ سفید و در میگوی سبز تیره رنگ است .

در میگوی فاسد ، پوسته رنگ طبیعی خود را از دست داده و اکثرا به رنگ سفید و گاهی اوقات کدر می شود .

۳ـ استحکام پوسته در ناحیه سرو بدن

در میگوی سالم پوست سفت و سخت و سر محکم به بدن چسبیده و رنگ آن نیز تغییر نکرده است . بافت گوشت ، حالت طبیعی داشته و پوسته و گوشت در هنگام طبخ به رنگ نارنجی متمایل به قرمز در می آید .

در میگوی فاسد در ناحیه سر تغییر رنگ ایجاد شده و سر در حال جدا شدن از بدن است . پوسته بر روی بدن نرم می شود و به راحتی از گوشت جدا می شود . پیدایش رنگ نارنجی متمایل به قرمز بستگی به درجه فساد میگو دارد یعنی هر اندازه که میگو بیشتر فاسد شده باشد مقدار پیدایش رنگ قرمز کاهش می یابد .

روشهای عرضه میگو در بازار

۱ـ عرضه میگو با سر

در صورتی که صید میگو به طور کامل بهداشتی بوده و در حمل و نقل و نگه داری آن کلیه موارد بهداشتی رعایت شده باشد . میگو را میتوان با سر و کامل در بازار عرضه کرد. در این حالت میگوی خریداری شده دارای کیفیت بالایی بوده و هیچ تغییر شیمیایی دیگری نیز در آن ایجاد نشده است . در میگوهای پرورشی چون کاملا بهداشتی و کنترل شده انجام می گیرد لذا خرید میگوی با سرو با کیفیت بالاتر ساده تر خواهد بود.

۲ـ میگوی بی سر

در صید دریا به دلیل نحوه صید و خطر افزایش آلودگی و فساد در میگو بلافاصله پس از صید و یا پس از انتقال به کارخانه عمل آوری ، میگو بی سر شده و به صورت معلق در محلول نگه دارنده منجمد می شود . بی سر کردن میگو و عمل آوری آن باید کاملا در مراکز عمل آوری میگو و زیر نظر دامپزشک متخصص انجام شود تا سلامت میگوی مورد استفاده جهت بسته بندی تایید شده باشد .

۳ـ میگوی بدون سرو پوسته

در حالی که میگو از نظر استحکام پوسته و سر دچار مشکل باشد ، سر و پوسته میگو در جدا کرده و میگو را به صورت پاک کرده که اصطلاحا P.U.D گفته می شود در بازار عرضه می کنند.

 

تصاویری زیبا از صید میگو در بندرعباس