خطری که در ورزشگاه یادگار امام به خیر گذشت

يك لجبازي كودكانه نزديك بود،‌ديروز يك فاجعه را براي فوتبال ما رقم بزند اما هر چه بود به خير گذشت و اميدواريم كه از اين احساسات پاك هواداران تراكتورسازي در جهت پيشرفت فوتبال تبريز و ايران استفاده شود و نه هيچ مساله ديگري.

ماجرا از آنجا آغاز شد كه در پي يك مسابقه sms در يكي از برنامه‌هاي ورزشي تلويزيون و وقتي كه تراكتورسازي در اين نظرخواهي در جاي سوم بعد از دو تيم پرسپوليس و استقلال قرار گرفت، سرمربي اين تيم تبريزي اعتقاد داشت كه تعداد هواداران تيم تبريزي بسيار بيش از آن چيزي است كه در آن مسابقه اعلام شده است و همين مسئله باعث شد تا او از هواداران تيم تراكتورسازي بخواهد كه در حمايت از اين تيم تبريزي به ورزشگاه يادگار امام (ره) تبريز بيايند. ورزشگاهي كه هنوز به طورصد درصد تكميل شده و در مكاني بيرون از شهر تبريز واقع شده است. ورزشگاهي كه پيش از اين سابقه ميزباني دربي بزرگ پايتخت را نيز در خود داشته است.

خبرهاي رسيده از تبريز و از ورزشگاه يادگار امام (ره) اين شهر حكايت از آن دارد، كه ديروز بيش 100 هزار تماشاگر به درون ورزشگاه 70 هزار نفري يادگار امام آمده‌ بودند تا به تعبيري ميزان علاقه‌مندي‌شان را به تيم شهرشان نشان دهند و نكته جالب توجه هم اين بود كه به اندازه نيمي از اين تعداد تماشاگر نيز به دليل پر شدن ورزشگاه در بيرون از ورزشگاه ماندند تا نتوانند ديدار تيم شهرشان را در مقابل مقاومت سپاسي به تماشا بنشينند. اين ديدار خوشبخنانه با نتيجه‌اي به اتمام رسيد كه مشكلي را براي دو تيم به وجود نياورد، اما اگر اتفاقي در آن بازي مي‌افتاد، آيا اين لج و لجبازي ارزش آن را داشت كه 90 دقيقه پراضطراب را در ورزشگاه يادگار امام (ره) پشت سر بگذاريم. ديداري كه از دقيقه يك تا دقيقه 90 آن علاقه‌مندان به فوتبال خداخدا مي‌كردند كه اين بازي بدون اتفاق خاصي به پايان برسد.

اگر چه حضور تعداد زياد تماشاگران به خصوص در تبريز مايه افتخار فوتبال ايران است و بايد قدر اين همه عشق و علاقه را بدانيم ولي يك مساله كه ناديده گرفته مي شود بحث سو استفاده از اين همه شور و علاقه است كه اگر در يك مجراي خاص و منطقي و فوتبالي قرار نگيرد مي تواند ضررهاي جبران ناپذيري را براي فوتبال ما به ارمغان بياورد.

در اين بين به نظر مي رسد حضور اين همه هوادار در بازي روز گذشته تراكتور سازي قبل از آنكه در طرفداري از تيم شهر تبريز باشد نوعي پاسخگويي به يك برنامه ورزشي (نود) بود و عده ايي كه خيلي دوست دارند اين مباحث را براه اندازند با تحريك تماشاگران در حقيقت به دنبال اثبات ادعاي خود هستند اما آيا مقام هاي مسول در فدراسيون فوتبال يك بار شده سوال كنند كه اين افراد به دنبال چه هدفي هستند؟!
اگر بنا براين باشد پس پرسپوليسي ها و استقلالي ها هم بعد از آن نظرخواهي نود كه پرشور ترين هواداران را معرفي كرد و هواداران تراكتورسازي به عنوان برترين ها انتخاب شدند بايد هفته هاي بعد همين كار را تكرار مي كردند.